بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

امنيت اجتماعي به عنوان يکي از حساس ترين و مهمترين نوع امنيت، از عناصر اساسي حيات انسانهاست. بدون شک هيچ عنصري براي پيشرفت و توسعه يک جامعه و همچنين شکوفايي استعدادها، مهم تر از عنصر امنيت و تامين آرامش در جامعه نمي باشد. امنيت داراي دو معناي ايجابي (يعني وجود احساس رضايت و اطمينان خاطر نزد دولت مردان و شهروندان) و سلبي (يعني نبود ترس، اجبار و تهديد) مي باشد.
امنيت اجتماعي هم چون ساير پديده ها و امور اجتماعي، داراي گونه هاي مختلفي است که از جمله آنها مي توان از امنيت شغلي، قضايي، سياسي، اقتصادي و اداري نام برد. امروزه مفهوم امنيت از نظر صوري و ظاهري در اجتماع از معني فقدان جرايم و آسيب ها فراتر رفته و شامل موارد و مصاديقي از نظر روحي، اخلاقي، بهداشتي، اقتصادي و همچنين دربرگيرنده ثبات و نظم واقعي و عقلاني در اجتماع شده است که از آن به امنيت اجتماعي تعبير مي شود. لذا مي توان اظهار داشت که هر چه ميزان توسعه يافتگي يک جامعه بيشتر باشد، ضريب امنيت اجتماعي نيز افزايش يابد و به موازات آن نرخ جرم، جنايت و آسيب هاي اجتماعي کاهش مي يابد اين مقاله در صدد تحليل جامعه شناختي نسبت امنيت اجتماعي و نقش آن در کاهش نرخ جرم و جنايت و آسيب هاي اجتماعي است.

 نسخه قابل چاپ