بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

تصادفات رانندگي مهمترين عامل مرگ و مير در کشورهاي در حال توسعه بوده و نخستين علت مرگ در سنين زير 40 سال و سومين علت آن در ميان تمام گروه هاي سني است که نه تنها باعث کشتار انسان هاي سالم در بهترين دوره زندگي از نظر کارآيي و بازدهي مي شود بلکه هزينه هاي مالي، رواني و درد و رنج زيادي را به خانواده ها و جامعه تحميل مي کند و در ايران نيز علي رغم تلاش هاي انجام شده، آمار مرگ و خسارت هاي ناشي از تصادفات بالاست و سازمان هاي نظامي نيز از اين امر مستثني نيستند. اين مطالعه از نوع توصيفي است که روي کل پرونده هاي موجود و در دسترس مربوط به سال هاي 1385 و 1386 در يک مرکز نظامي به تعداد 462 مورد انجام شده است. اطلاعات از طريق پرسشنامه محقق شده که اعتبار علمي و پايايي آن در مطالعات قبلي و گردآوري شد و همچنين تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي انجام گرديد. بر اساس نتايج حاصل از بررسي 462 پرونده، به ترتيب 26، 56.1، %17.9 مربوط به پرسنل رسمي، وظيفه، و ساير رانندگان (شامل پيماني، خريد خدمت و روزمزد) بود. محل رخ دادن %65.1 تصادفات در داخل شهرها و %34.9 در خارج شهرها بوده است. %74.2 رانندگان با عضويت رسمي، %74.5 رانندگان با عضويت وظيفه و به ترتيب 65.9، 77.8، %69.7 رانندگان با عضويت پيماني، خريد خدمت و روزمزد بر اساس نظر پليس مقصر شناخته شده اند و علت %79.7 تصادفات عدم رعايت قوانين بوده است. بنابراين پيشنهاد مي شود به دليل بالا بودن درصد عدم رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي توسط رانندگان اين مرکز نظامي در بروز تصادفات، به منظور کاهش تصادفات رانندگي و در نتيجه کاهش خسارت هاي جاني و مالي، قبل از بکارگيري رانندگان درماموريت ها و براي شغل رانندگي، آموزش هاي لازم در خصوص رعايت اين قوانين صورت گيرد.

 نسخه قابل چاپ