بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

زمينه و هدف: در چند دهه اخير ظهور جنبش هاي اجتماعي، گستره متنوعي از اشکال رفتار جمعي را مطرح ساخته که از نظر اهداف، ماهيت و روش مبارزه، با جنبش هاي کلاسيک (سنتي) تفاوت اساسي دارد. اين رويکرد جديد، معطوف به قدرتي است که به تعبير استيون لوکس «بعد سوم قدرت» نام گرفته است. قدرتي که ماهيت آن متفاوت شده و چهره تازه اي يافته که مبتني بر ذهنيت پردازي و اقناع سازي است. در ايران، تغييرات گسترده فرهنگي و اجتماعي، به ويژه در کلان شهرها و نيز توسعه ارتباطات، زمينه هاي مناسبي را براي شکل گيري اين گونه جنبش ها فراهم ساخته اند. هدف اين تحقيق شناسايي ابعاد اين جنبش ها و بررسي ميزان گرايش آنان به قدرت نرم مي باشد و در اين راستا سوال اساسي تحقيق اين است که در ايران کنوني تا چه ميزان رويکرد جنبش هاي اجتماعي معطوف به بعد سوم قدرت (قدرت نرم) گرديده است؟
روش: روش تحقيق توصيفي-پيمايشي است. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه، در قالب طيف ليکرت مي باشد. جامعه آماري شامل فرماندهان و مديراني است که به لحاظ اقتضاي شغلي، با جنبش هاي اجتماعي ارتباط نزديک داشته اند. که به تعداد 72 نفر و از طريق روش تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند.
يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد که در ايران چند دهه اخير، جنبش هاي اجتماعي به بعد سوم قدرت (قدرت نرم) گرايش يافته اند. آنها از نظر ويژگي و ماهيت، معطوف به فرهنگي شدن، ارزشي و هنجاري شدن، اقناع سازانه و خشونت گريزي گرديده و عمدتا از ابزارهاي خاصي چون رسانه، هنر، نمادگرايي و ... براي نشان دادن اعتراض و مبارزه استفاده کرده اند. نتيجه اينکه، مديريت و کنترل آنها بايد با در نظر گرفتن اين واقعيت ها صورت پذيرد.

 نسخه قابل چاپ