بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

زمينه و هدف: پديده روسپي گري خياباني به عنوان يک مساله و معضل اجتماعي در جامعه ايران پديدار شده است. نظريه پردازان بر اين باورند که خانواده به عنوان يکي از عوامل اصلي موثر بر سن شروع روسپي گري، نقش مهمي را ايفا مي نمايد. مقاله حاضر به منظور شناسايي عوامل خانوادگي موثر بر سن شروع روسپي گري خياباني در تهران بزرگ از منظر جامعه شناسي مورد مطالعه قرار گرفته است.
روش: تحقيق از نوع پيمايشي است؛ ابزار آن پرسشنامه خودساخته که از روايي و پايايي لازم برخوردار مي باشد .(a=0.76) همچنين از روش نمونه گيري در دسترس استفاده که 512 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند.
يافته ها: ميانگين سن شروع گرايش به روسپي گري حدود 19 سالگي بوده که اولين تجربه جنسي نامشروع، اثرات مهمي بر گرايش آنان به اين حرفه فراهم نموده است. از عوامل موثر خانوادگي بر سن شروع روسپي گري خياباني عبارت اند از: پايبندي مذهبي والدين، تحصيلات والدين، وجود اخلاق در خانواده، مهر و محبت و حفظ استقلال، اسباب آرامش و ايمني در خانواده و غيره مي باشد. اما جنبه هاي عيني و ظاهري خانواده نظير شغل و وضعيت اقتصادي و سبک پوشش و غيره بر سن شروع روسپي گري خانواده موثر نبوده است. بنابراين جنبه هاي فرهنگي و هويتي خانواده بر ابعاد عيني آن، تاثير قابل توجهي بر سن شروع روسپي گري دارد.
نتيجه گيري: راه کارهاي انتظامي و پيشگيرانه پديده روسپي گري خياباني، عبارت خواهد بود از: هماهنگي نيروي انتظامي با ساير نهادهاي اجتماعي (خانواده، قوه قضاييه و سازمان بهزيستي و ساير دستگاه هاي ذي ربط)، در بحث پيشگيري انتظامي گسترش فرهنگ عفاف و حجاب، مديريت سامان دهي زنان خياباني، مديريت ساماندهي دختران فراري و جامعه پذيري مجدد آنان، اشاره شده است.

 نسخه قابل چاپ