بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف اين مقاله معرفي نظريه «شهرنشيني ديفرانسيل» و آزمايش اين نظريه با مورد نمونه ايران در طول 50 سال بين 1950 تا 2000 در 10 دوره آماري مي باشد. در اين مقاله ابتدا نظريه شهرنشيني ديفرانيسل معرفي شده و سپس به مطالعات موردي که اين نظريه را به کار برده اند، اشاره مي شود. در نهايت اين نظريه براي بررسي نظام شهري ايران به کار گرفته شده است. آزمايش اين نظريه در مورد ايران نشان مي دهد که نظام شهري ايران اين دوره «شهرنشيني» را از سال 1950 آغاز کرده و سه مرحله اين دوره را به ترتيب تا سال 1975 گذرانده است. همين طور از سال 1975 تا 1995 دو مرحله مربوط به دوره «واگرايي قطبي» را طي کرده و به دوره «شهرگريزي» وارد مي شود. نتايج به دست آمده از اين تحقيق نشان مي دهد که به طور کلي نظريه شهرنشيني ديفرانسيل با روند نظام شهري ايران تطابق دارد. اگر چه بعضي تفاوتها را هم در نظام شهري ايران نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ