بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مدل تعالي EFQM را مي توان گذار از کثرت به وحدت در الگوها ورويکردهاي مختلف متکثر موجود در حوزه بهبود و تعالي سازماني ناميد که مهمترين کارکرد آن، انجام خودارزيابي و شناسايي زمينه هاي قابل بهبود در يک سازمان است. از آنجا که سازمانها به ويژه آنهايي که از سطح بلوغ پايين تري در مديريت کيفيت جامع برخوردارند هنگام استفاده از اين مدل با انبوهي از زمينه هاي قابل بهبود مواجه خواهند شد، همواره انتخاب مهمترين و کليدي ترين مساله ها که ارزش تخصيص منابع سازمان را داشته باشند، چالش اصلي آنهاست. بنابراين، سازمانها ناگزير به غربال مساله هاي شناسايي شده براي يافتن مهمترين مساله هاي خود هستند. مرور ادبيات وپيشينه اين موضوع حاکي از آن است که رويکردي جامع و دقيق که در قالب يک مدل و الگوريتم مشخص به غربال مساله هاي شناسايي شده با مدل تعالي EFQM بپردازد موجود نيست. هدف از اين مقاله، معرفي يک الگوي غربالگري رياضي براي انتخاب مساله هاي کليدي در مدل تعالي بنياد کيفيت اروپا است. از آنجا که فضاي تصميم گيري حاکم بر سازمانهاي صنعتي عموما از نوع فازي است و معمولا داده ها در فرم مبهم و سربسته مطرح مي شوند، لذا براي اينکه اين مدل با شرايط حاکم بر سازمانهاي صنعتي تطبيق بيشتري داشته باشد، الگوي پيشنهادي در فضاي تصميم گيري فازي طراحي شده تا ضمن در نظر گرفتن زبان طبيعي محيط کسب و کار و استفاده از اطلاعات نادقيق و مبهم موجود، بتوان تصميمات لازم را براي اولويت بندي زمينه هاي قابل بهبود اتخاذ کرد.

 نسخه قابل چاپ