بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف اين پژوهش نظرسنجي از مديران و معلمان مدارس ابتدايي شهر يزد در سال تحصيلي 1385-1386 درباره نقش غالب راهنمايان آموزشي و تعيين ميزان صلاحيت علمي آنان است.
با توجه به اينکه اصولا تعليم و تربيت امر هدايت و راهنمايي رشد انسانها و تدريس امر هدايت و راهنمايي جريان يادگيري است، بنابراين راهنمايي آموزشي يکي از مهمترين و اساسي ترين فعاليتهاي آموزشي است و نکته اساسي در تعليم و تربيت است.
با در نظر گرفتن اينکه راهنمايي در امر آموزش بسيار حساس و حياتي است، شيوه راهنمايي و نقش راهنمايان آموزشي نيز بسيار کارساز و اثربخش است با وجود اينکه مهمترين نقش راهنمايان آموزشي نقش حرفه اي و تخصصي آموزشي است، اما در وضع کنوني، بيشترين فعاليت و نقش غالب راهنمايان آموزشي متاسفانه به صورت نقش اداري- سازماني در آمده و اين مساله ميراث شيوه سنتي در امر راهنمايي آموزشي است که در آن، نقش غالب راهنمايان آموزشي، نقش بازرسي و تفتيش است. نقشي که گاهي افراط در آن نگرشي در معلمان به وجود مي آورد که از آن به نگرش سگ نگهبان تعبير شده است، به گونه اي که نقش راهنمايان آموزشي نقش مداخله گرايانه و ايجـاد مزاحمت و فضولباشـي در کار معلمان تلقي مي شود. در نتيجه اين نگرش منفي و ديد بدبينانه موجب مي شود که راهنمايان آموزشي از کارآيي و اثربخشي لازم برخوردار نباشند. از اين رو، ضروري است تا اين مساله آسيب شناسي شود و دست اندرکاران تعليم و تربيت در پي علل ايجاد و عوامل رفع نواقص آن برآيند تا جايگاه اصلي نقش راهنمايان آموزشي بازسازي شود.
با توجه به اينکه يکي از راههاي درمان، انتخاب افراد داراي صلاحيت و شايسته براي تصدي امر راهنمايي آموزشي است، بايد شرايط احراز، ملاک و معيار استاندارد و مشخص با ديد روانشناختي براي پست و نقش راهنمايان آموزشي تعيين شود و افراد با تجربه، علاقه مند، دلسوز و با صلاحيت به امر راهنمايي آموزشي گمارده شوند تا مصداق «کار را به کاردان سپردن» فراهم شود.
نوع اين تحقيق ميداني-پيمايشي و روش آن توصيفي-آماري است.
اين تحقيق داراي پنج سوال پژوهشي است که پس از مطالعه و تجزيه و تحليل داده ها مشخص شد که نقش انساني-اجتماعي و نقش آموزشي-حرفه اي راهنمايان آموزشي نقش غالب نيست، در حالي که برخلاف انتظار نقش اداري-سازماني راهنمايان آموزشي نقش غالب محسوب مي شود. از نظر صلاحيت علمي نيز راهنمايان آموزشي از شايستگي لازم برخوردار نيستند و بين اظهار نظرهاي گروههاي مطالعه شده تفاوت معناداري وجود ندارد. حجم جامعه آماري اين پژوهش 1568 نفر و حجم نمونه آن500 نفر است.