بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

کشف جرم از وظايف عمده و اصلي پليس است. يکي از روش هاي متداول کشف جرم، صحنه سازي است.
در اين نوشتار، انجام عمليات دام گستري توسط پليس، در سه بخش (پليس، متهم و ارزش اثباتي ادله) مورد بررسي قرار گرفته است. در مواردي که جرم با روش دام گستري کشف مي شود، جرم مورد نظر ماموران پليس به وقوع پيوسته و مرتکب (مخاطب پليس) داراي مسووليت کيفري است. همچنين ماموران پليسي که با تحرک و ترغيب خود باعث وقوع جرم مورد نظر شده اند، در مظان اتهام معاونت در جرم ارتکابي توسط مرتکب قرار مي گيرند. بنا به دلايلي که شرح آن خواهد رفت، کشف جرم به روش دام گستري، علاوه بر مغايرت با نظم عمومي، مخالفت موازين اخلاقي بوده و دلايل تحصيل شده به اين روش، فاقد اعتبار و صحت لازم براي اثبات بسياري از جرايم است. از سويي به دليل اهميت فراوان حفظ امنيت کشور، ماهيت خاص برخي از جرايم نوين (سازمان يافتگي و فراملي بودن) و در راستاي همگامي با رويکرد نوين حقوق کيفري در اين راستا ضمن بررسي قوانين ايالات متحده آمريکا، فرانسه، انگليس و ايتاليا، موضوع قانون گذار ايران نسبت به دام گستري و جايگاه آن در فقه جزايي اسلام نيز بيان شده است. در پايان با ذکر چند راهکار سعي شده که ماموران پليس، حسب مورد به روش هاي ديگري براي کشف جرم سوق داده شوند.

 نسخه قابل چاپ