بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

رويکرد «پليس جامعه محور» در يکي دو دهه گذشته نه تنها به لحاظ تئوريک بلکه به لحاظ تجربي نيز رشد قابل توجهي داشته است و به جرات مي توان گفت يکي از مهم ترين ملاک هاي اثربخشي و کارايي «پليس جامعه محور» توانايي آن در کاهش احساس ناامني شهروندان است. به لحاظ نظري با توجه به اتخاذ رويکرد پايين به بالا و شکل دهي و ارتقاي سرمايه اجتماعي و از طريق شناسايي و پيشگيري از وقوع جرم و توجه به ديدگاه هاي شهروندان، «پليس جامعه محور» مي تواند به افزايش رضامندي، احساس امنيت و در نهايت کيفيت زندگي آن ها کمک کند. از لحاظ تجربي نيز شواهد حاکي از آن است که پياده سازي برنامه هاي «پليس جامعه محور» و آگاهي شهروندان شده است، با اين حال به دليل پيچيدگي موضوع «ترس از جرم» و «احساس ناامني» بعضا نتايج متناقضي نيز حاصل گرديده است.
در اين مقاله پس از مقدمه اي کوتاه، به بررسي احساس امنيت و برخي نظريه هاي تبيين کننده آن، از جمله «پليس جامعه محور» پرداخته مي شود. بخش دوم مقاله نيز به «پليس جامعه محور»، تعاريف، ابعاد و مولفه اي و نقشي که اين رويکرد نسبتا جديد در افزايش ضريب امنيتي شهروندان مي تواند داشته باشد، اختصاص دارد.

 نسخه قابل چاپ