بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

دولت تنها نهاد مشروع اعمال قدرت، در حوزه جغرافيايي مشخص (کشور) است. وقتي صحبت از اعمال قدرت مي شود، وجود سازمان ها و نهادهايي که بتوانند قدرت را اعمال کنند، امري حتمي و ضروري است. اين کار ويژه در بالاترين سطح به نيروهاي مسلح و در حوزه داخلي به طور اخص به پليس واگذار شده است.
هدف از اعمال قدرت، تامين يکي از اساسي ترين ضرورت هاي وجودي دولت يعني امنيت مي باشد؛ بر همين اساس تمام عناصر مرتبط با تامين امنيت مانند جغرافياي سياسي، جايگاه ويژه اي در دانش پليسي دارد؛ زيرا جغرافياي سياسي به دليل توجه به عوامل سياسي در کنار عوامل جغرافيايي مي تواند افق وسيع تري را در تامين امنيت پايدار ترسيم کند. اما در عصر جهاني شدن جغرافياي سياسي همانند ساير عرصه هاي علمي دچار تحول شده و به طبع آن پيامدهايي را براي دانش پليسي به همراه داشته است.
نظريه «پايان جغرافيا»، نتيجه تاثيرات جهاني شدن بر جغرافياي سياسي است که به عنوان متغير مستقل و «دانش پليسي» به عنوان متغير وابسته در نظر گرفته شده است و سعي شده تا با روش توصيفي - تحليلي، به بررسي ابعاد و زواياي دانش پليسي - که متاثر از نظريه پايان جغرافيا قرار مي گيرد پرداخته شود. البته بايد توجه داشت که پديده جهاني شدن هنوز به پايان نرسيده است و به لحاظ تحليلي تا زماني که يک پديده تاثيرات خود را به صورت کامل نمايان نساخته باشد، درصد اطمينان و قطعيت در نتايج کاهش مي يابد.
«پايان جغرافيا» موجب تغيير در منابع تامين قدرت و امنيت و بروز چالش هايي شده است. اين چالش ها بيش از هر چيز دانش پليسي را که به دنبال يافتن راهکارهاي ايجاد امنيت پايدار مي باشد، متاثر ساخته که از آن جمله مي توان به افزايش پراکندگي تروريسم (ناشي از حذف عامل مکان) و ظهور ابعاد جديد آن (بيوتروريسم و تروريسم سيبرنتيکي)، گستردگي و تنوع پديده قاچاق و وقوع جرايم رايانه اي، اشاره کرد و در قالب پروژه جهاني سازي از چالش هايي مانند جنگ نرم، براندازي نرم، فشارهاي حقوق بشري و گسترش نقش سازمان هاي غيردولتي براي رسيدن به اين اهداف، ياد کرد.

 نسخه قابل چاپ