بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

سرقت يا همان دزدي يکي از رايج ترين جرايم در همه جوامع بوده و هست. در ايران سرقت يکي از جرايمي است که بسيار اتفاق مي افتد و اهميت نسبي آن در ميان مجموعه جرايم رو به فزوني است. معمولا براي ترسيم تصويري از وضعيت سرقت در يک جامعه به آمار دادگاه ها و پليس مراجعه مي کنند (اجلالي، 1381: 63).
هدف اين تحقيق بررسي تطبيقي ميزان وقوع سرقت هاي ايستگاهي و غيرايستگاهي در شهرهاي استان زنجان مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش، همه سارقاني است که در طول سال هاي 1386 و 1387 در شهرهاي استان زنجان، اقدام به سرقت نموده اند که تعداد آنها 493 نفر بوده است. از ميان اين تعداد، 88 نفر به سرقت ايستگاهي اقدام نموده اند که ويژگي ها و مشخصات آنها به صورت دقيق تر مورد بررسي قرار گرفته است.
روش تحقيق در اين پژوهش به صورت ترکيبي بوده و با استفاده از روش هاي کيفي و کمي و به صورت اسنادي و ميداني انجام گرديده است. اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه معکوس و در برخي موارد نيز به وسيله انجام مصاحبه و مشاهده جمع آوري گرديده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و از آماره هاي ضرايب همبستگي مربوط به سطوح سنجش اسمي، ترتيبي و فاصله اي، آزمون هاي پارامتريک و ناپارامتريک، آزمون همبستگي هاي مربوط به سطوح سنجش مختلف استفاده شده است. از جمله نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان به موارد زير اشاره نمود:
بين متغيرهاي «نحوه سرقت و انگيزه سارقان» رابطه معنادار وجود داشته است همچنين بين متغيرهاي «نحوه سرقت و سابقه کيفري»، «نحوه سرقت و داشتن اعتياد به مواد مخدر»، «نحوه سرقت و نوع سرقت»، «نحوه سرقت و محل سکونت» و «نحوه سرقت و محل تولد سارقان» رابطه معناداري حاصل گرديد در حالي که رابطه معناداري بين متغيرهاي «نحوه سرقت و تاهل»، «نحوه سرقت و جنسيت» و «نحوه سرقت و سواد» وجود نداشته است.

 نسخه قابل چاپ