بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

بعد از خانواده، مهم ترين سازمان موثر در تكوين شخصيت و رشد جنبه هاي مختلف انسان، مدرسه است. بنابراين، رشد مهارت ها و استعدادهاي لازم براي زندگي افراد در جامعه بايد يكي از اهداف اساسي مدرسه محسوب شود. با توجه به اين كه آموزش مسايل زندگي خانوادگي به دانش آموزان مي تواند در استحكام خانواده و كاهش ناهنجاري هايي از قبيل طلاق نقش داشته باشد؛‌ اين پژوهش درصدد بررسي اين موضوع است كه از ديد دانش آموزان چهار عامل آموزشگاهي: مدير، دبير، مشاور، مربي پرورشي و كتاب هاي درسي تا چه حد به مسايل زندگي خانوادگي در دبيرستان مي پردازند. اين تحقيق توصيفي- تحليلي است و جامعه آماري آن را دانش آموزان دختر سال سوم نظام متوسطه نظري در سه شهر يزد، اردكان و ميبد تشكيل مي دهند. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي متناسب با حجم، 210 دانش آموز از جامعه انتخاب گرديد. براي جمع آوري داده ها از يك پرسشنامه محقق ساخته شامل 46 سوال به سبك ليكرت و پنج سوال باز پاسخ استفاده شد. داده هاي آن با نرم افزار SPSS در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته هاي حاصل از پژوهش مشخص نمود كه نقش عوامل آموزشگاهي در آموزش مسايل خانواده، از نظر دانش آموزان كمتر از سطح متوسط (3) مي باشد. البته نقش اين عوامل به نظر آن ها يكسان نبوده، بيشترين تاثير مربوط به نقش مديران و كمترين تاثير مربوط به نقش دبيران بوده است. بر اساس اين يافته ها نتيجه گيري مي شود كه عملكرد دبيرستان ها در آموزش مسايل زندگي خانوادگي از ديد دانش آموزان كمتر از حد مورد انتظار آنان بوده، لازم است برنامه ها و كتاب هاي آموزشي ويژه اي براي آموزش مسايل زندگي خانوادگي براي دانش آموزان تدارك ديده شود.