بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

پژوهش حاضر با هدف بررسي كيفيت ارتباط والد - فرزند به عنوان پيش شرط تربيت ديني فرزندان طراحي و اجرا گرديد. تعداد 374 نفر دانشجو (177 پسر و 197 دختر) به عنوان نمونه طبقه اي نسبتي در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه سبك تربيتي يا محيط خانوادگي (نقاشان، 1358) و پرسشنامه محقق ساخته را تكميل نمودند. به طور كلي نتايج آزمون مجذور كا نشان داد در حالي كه در سبك تربيتي مقتدرانه بيشترين فراواني مربوط به آزمودني هايي است كه والدين خود را «افرادي مذهبي در نظر گرفته اند كه براي تربيت ديني آن ها سعي و تلاش كرده اند»، در سبك تربيتي مسامحه كارانه بيشترين فراواني مربوط به آزمودني هايي است كه والدين خود را «افرادي بي تفاوت نسبت به مذهب در نظر گرفته كه براي تربيت ديني آن ها سعي و تلاش نداشته اند». هم چنين در حالي كه درصد آزمودني هايي كه خود را در گروه هاي «من مسلمان هستم و اگر چه دوست دارم كه دستورات ديني را رعايت كنم، ولي گاهي چنين نيستم» و «من به خدا ايمان دارم و اگر چه دوست دارم خواسته هاي او را انجام دهم ولي گاهي اوقات نمي توانم» در سبك تربيتي مقتدرانه داراي بيشترين فراواني است. درصد آزمودني هايي كه خود را در گروه هاي «هنوز در مورد دين خود تصميمي نگرفته ام» و «ممكن است خدا وجود داشته باشد، ولي اين امر به زندگي من ارتباطي ندارد» قرار داده اند، در سبك تربيتي مسامحه كار بيشترين فراواني را دارد. در مطالعه حاضر هم چنين نشان داده شد كه منابع شناخت ديني در سبك هاي تربيتي مختلف، متفاوت است. به طوري كه در سبك تربيتي مقتدر شناخت ديني بيشتر از طريق خانواده و در سبك تربيتي مختلف، متفاوت است. به طوري كه در سبك تربيتي مقتدر شناخت ديني بيشتر از طريق خانواده و در سبك تربيتي مسامحه كار شناخت ديني بيشتر از طريق اماكن مذهبي است. در تبيين نتايج فوق به ارتباط والد - فرزند در دوران كودكي با توجه به نظريه هاي روابط موضوعي، دلبستگي و يادگيري اجتماعي اشاره شده است. اين نظريه ها فرض مي كنند كه ارتباط بهينه والد - فرزند در جامعه پذيري ديني فرزندان نقش مهمي ايفا مي كند.