بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

افزايش ميزان طلاق در جامعه كنوني ايران، ضرورت بررسي عوامل موثر بر سازگاري و رضايت مندي زناشويي را آشكار مي كند. يكي از اين عوامل نگرش مذهبي است كه مي تواند روابط، تصميم گيري، تعهد و ابعاد فرزندپروري زوجين را متاثر سازد. از اين رو، هدف از مقاله حاضر، بررسي رابطه نگرش مذهبي با رضايت مندي زناشويي در دانشجويان متاهل دانشگاه تهران است. گروه نمونه اين پژوهش شامل 156 دانشجوي متاهل دانشگاه تهران بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش مقياس نگرش مذهبي خداياري فرد و همكاران (1385) و مقياس سازگاري زناشويي اسپينر (1976) بود. آزمون ضرايب همبستگي نشان داد كه بين نگرش مذهبي و رضايت مندي زناشويي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. از بين چهار خرده مقياس سازگاري زناشويي، نگرش مذهبي بيشترين رابطه را با رضايت دو نفري نشان داد. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر، خانواده درمانگرها مي توانند نقش باورهاي مذهبي را هم در بروز و هم در حل اختلافات زناشويي، به عنوان عاملي مهم در نظر بگيرند. در پايان نيز همسويي و عدم همسويي يافته ها مورد بحث واقع شده است.

 نسخه قابل چاپ