بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

پژوهش حاضر با هدف مقايسه استرس والدگري در مادران کودکان اتيستيک با مادران کودکان بهنجار انجام شده است. نمونه شامل 90 نفر (45 مادر کودک درخودمانده و 45 مادر کودک بهنجار) مي شود. هر دو گروه پرسشنامه استرس والدگري آبيدين (1990) را تکميل کردند.
مادران کودکان اتيستيک به صورت در دسترس انتخاب گرديدند. مادران کودکان اتيستيک با نمونه اي متشکل از 45 مادر کودک عادي که از لحاظ تحصيلات، سن کودک و وضعيت اقتصادي و اجتماعي همتا شده بودند مقايسه شدند. داده ها با استفاده از آزمون MANOVA تحليل شد. نتايج نشان دادند که استرس والدگري در مادران کودکان اتيستيک در هر دو قلمرو والدگري و قلمرو کودک و هم چنين استرس والدگري کل به طور معنادار بالاتر از مادران کودکان بهنجار بود. مادران کودکان اتيستيک با استرس هاي بسيار مواجه اند که اين استرس مي تواند مربوط به کودک، والد يا جامعه باشد. از جمله ماهيت مبهم اختلال اتيسم، خصوصيات کودک، نگراني راجع به تداوم شرايط، پذيرش کم جامعه و حتي ساير اعضاي خانواده نسبت به رفتارهاي کودک درخودمانده و نيز شکست در دريافت حمايت هاي اجتماعي مي تواند در بروز اين استرس موثر باشد.

 نسخه قابل چاپ