بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي روش تحليل ارتباط محاوره اي در افزايش سازگاري زناشويي زوج هاي ناسازگار است. روش پژوهش شبه آزمايشي، با طرح پيش آزمون و پس آزمون و نمونه گيري به شيوه در دسترس با جايگزيني تصادفي مي باشد. بدين منظور از ميان 54 زوجي كه از طريق اطلاعيه اي داوطلب شركت در اين پژوهش بودند، 16 زوج (32 زن و شوهر) به روش تصادفي انتخاب و پس از رديف كردن نمراتشان، همتا شدند و به طور تصادفي به دو گروه- آزمايش و گواه- تقسيم شدند. زوج هاي گروه آزمايش در 10 جلسه 2 ساعته هفتگي شركت كردند ابزار پژوهش مقياس 32 سوالي سازگاري دو عضوي اسپانير (DAS) بـود كه در مرحله قبل و بعد از درمانگري و دو ماه بعد از درمان در مرحله پيگيري به طور انفرادي در شرايط كنترل شده در مورد هر دو گروه اجرا شد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه گيري هاي مكرر، آزمون t مستقل و رسم نمودار تحليل شد. يافته ها نشان دادند روش تحليل ارتباط محاوره اي، سازگاري زناشويي، رضايت دو نفري، همبستگي دو نفري، توافق دو نفري و ابراز محبت زن و شوهرهاي گروه آزمايش را نسبت به قبل از درمانگري و نسبت به گروه گواه افزايش داده است. نتيجه گيري تحليل ارتباط محاوره اي با تاكيد بر خودشناسي و با فعال كردن رفتارهاي منبعث از «حالت من بالغ» روش مداخله اي موثري براي حل اختلاف هاي زناشويي و افزايش سازگاري در زوجين ناسازگار است.

 نسخه قابل چاپ