بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف از مقاله حاضر، به عنوان بخشي از يک پژوهش ملي، بررسي تاثير رفتار ارتباطي و نظارتي والدين بر وضعيت تحصيلي - اجتماعي دانشجويان مي باشد. تعداد 2636 نفر متشکل از 1318 دانشجو از ميان دانشجويان مجرد دوره هاي کارشناسي دانشگاه هاي شهيد بهشتي، تبريز، اصفهان، شهرکرد و گيلان (دانشگاه هاي جامع دولتي تحت پوشش وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در گروه هاي آموزشي پنج گانه) و 1318 نفر والد پاسخگو (والد يا يکي از افرادي که به عنوان مراقب اصلي با دانشجو زندگي مي کند)، با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. معيار انتخاب، پيشرفت تحصيلي و سازگاري اجتماعي با محيط دانشگاه بوده که در اين چارچوب از ميان دانشجويان 421 دانشجوي مشروط و 411 نفر معادل مشروط، 237 دانشجوي کميته انضباطي، 245 نفر معادل کميته انضباطي، انتخاب شدند. سپس هر دو عضو خانواده هاي شرکت کننده در طرح (دانشجو و والد پاسخگو) به طور جداگانه مقياس سنجش کيفيت ارتباط با خانواده و ميزان نظارت والدين را تکميل کردند. مقايسه نتايج گزارش شده در اين پژوهش نشان داد كه تفاوت ميانگين نمرات متغيرهاي مقياس هاي چندگانه (ارتباط از ديد فرزند و والد، گرمي ارتباط از ديد فرزند و والد، نظارت از ديد فرزند و والد و لزوم نظارت از ديد فرزند و والد) در بين دانشجويان متعلق به گروه هاي مشروط، کميته انضباطي و گروه هاي معادل آن ها به گونه اي است که ميانگين نمرات ارتباط و گرمي ارتباط و هم چنين نظارت، در دانشجويان و والدين دانشجويان متعلق به گروه هاي مشروط و کميته انضباطي نسبت به گروه هاي معادل آن ها پايين تر و تفاوت ميانگين نمرات معنادار است. کيفيت ارتباط والدين با فرزندان، ميزان محبت و کنترل والدين، از مولفه هاي مهم در افزايش سلامت روان دانشجويان است. ارتباط مناسب والدين و فرزندان، همدردي در مورد مشکلات، تبادل نظر در مورد مسايل تحصيلي و اجتماعي و کنترل و نظارت بر وضعيت آن ها منجر به ايجاد احساس خودکارآمدي در دانشجويان و انگيزه بيشتر براي کسب موفقيت هاي بعدي در تحصيل مي گردد.

 نسخه قابل چاپ