بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اشتغال زنان باعث تاثير بر روابط زن و شوهر، روابط فرزندان و هم چنين رضامندي زناشويي مي گردد و مسائلي هم چون همساني و غير همساني پايگاه اجتماعي را در روابط زناشويي وارد مي نمايد. هدف عمده در اين پژوهش بررسي رابطه بين منزلت شغلي زوجين و ميزان رضايت از زندگي زناشويي است. در اين پژوهش 60 نفر به طور تصادفي براي گروه نمونه انتخاب شدند که از بين آن ها 15 نفر به صورت تصادفي در گروه نمونه کيفي و 45 نفر در گروه نمونه کمي قرار گرفتند. در بخش کيفي از مصاحبه سازمان يافته و در بخش کمي از پرسش نامه رضامندي زناشويي Enrich استفاده شده است.
نتايج بخش کيفي پژوهش: گروه نمونه کيفي با منزلت شغلي يکسان، شغل را فعاليتي براي به دست آوردن استقلال مالي عنوان کرده اند. در گروه نمونه کيفي با منزلت شغلي بالاتر مرد، پس از استقلال مالي، به ترتيب اولويت، در اجتماع بودن، سرگرمي، مفيد بودن و دوري از انجماد فکري مطرح شده است. در گروه نمونه کيفي با منزلت شغلي بالاتر زن، پس از استقلال مالي، کمک به تامين معاش، در اجتماع بودن و بهبود روحيه عنوان گرديده است.
زماني که منزلت شغلي زن و شوهر با هم برابر است، مزيت هاي زن شاغل در برابر محدوديت هاي او نسبت به زن خانه دار بيشتر است و زماني که شغل آن ها در دو سطح مختلف قرار بگيرد، محدوديت هاي آن بيشتر مي شود و اين باز هم زماني پررنگ تر است که منزلت شغلي زن نسبت به مرد در مرتبه بالاتري قرار گرفته باشد. نتايج بخش کمي اين پژوهش: ميانگين رضايت کلي زناشويي در گروه منزلت شغلي همسان زوجين (182) از گروه هاي منزلت شغلي ناهمسان زوجين (117.54 و 154.47) بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ