بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

تحولات جهاني و دگرگوني عظيم در ساختارها، بويژه ظهور« فناوري اطلاعات وارتباطات» و« اقتصاد دانش»، به مباحثات مربوط به کيفيت در نظام علمي اهميت خاصي بخشيده است. اين در حالي است که ساز و کار جامعي براي ارزيابي کيفيت در نظام علمي ايران تاکنون استقرار نيافته است؛ ساز و کاري که مورد اجماع دانشگاهيان و سياست گذاران باشد و گذشته از مطابقت با اصول و هنجارهاي علمي و دانشگاهي بين المللي، متناسب با زمينه هاي ملي نيز باشد. در اين مقاله ضمن نقد و بررسي فعاليت هاي صورت گرفته و وضعيت موجود ارزيابي در ايران ،با روش بررسي تاريخي و تحقيق کيفي و با استفاده از نتايج مطالعات تطبيقي ،مدلي از افق مطلوب بر مبناي الگويي «نه وجهي» و «نظام اعتبارسنجي» (ارزيابي دروني وسپس ارزيابي بيروني) ارايه شده است. با استفاده از الگوي «مساله ها /راه حل ها» ، چالش هاي اساسي ارزشيابي علمي در ايران دسته بندي شده و نه گام اصلي براي مواجهه با اين چالش ها و استقرار نظام جامع ارزيابي آموزشي عالي پيشنهاد شده است که آنها را مي توان در چهار سطح مختلف دسته بندي کرد: 1. نظام اطلاعات دانشگاهي؛ ?. ساز و کار ارزيابي در دانشگاه؛ 3. ارزيابي بيروني و اعتبار سنجي؛ و 4. پايش ملي نظام علمي افق مطلوب ارزيابي و ارتقاي کيفيت تنها از طريق نقش حمايتي و بستر سازِ دولت در توسعه زير ساخت هاي لازم براي پايش ملي نظام علمي، و با ابتکارات درونزاي دانشگاه ها و نهادهاي علمي، در فضايي رقابتي از محيط ملي و بين المللي ،دست يافتني است.

 نسخه قابل چاپ