بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقاله حاضر به دنبال پاسخ گفتن به اين پرسش هاست که مهم ترين دلايل رواج تکنيک ها و ابزارهاي نوين سياست گذاري در ايران کدام اند، و نيز اين که تا چه ميزان اين دلايل مي توانند سرعت رواج اين ابزارها را در فضاي سياست گذاري کشور توضيح دهند. براي پاسخ گويي به اين پرسش ها، با استفاده از گفتمان بين المللي که حول موضوع انتقال سياست شکل گرفته، مساله انتقال ابزارهاي سياستي (که خود مصداقي از پديده انتقال سياست است) در مقاله تحليل شده است. با تمرکز بر "چرايي" انتقال ابزارهاي سياستي، مهم ترين عوامل اثرگذار بر اين پديده از متون پژوهشي انتقال سياست استخراج شده است. در گام بعد، بخشي از اين دلايل که به کارگيري ابزارهاي نوين سياست گذاري از سوي بازيگران عرصه سياست را توضيح مي دادند، مشخص شدند. سپس در گام پاياني، با نظرسنجي از خبرگان حوزه سياست گذاري در کشور، ميزان اهميت نسبي اين دلايل در رواج ابزارهاي نوين سياست گذاري در ايران بررسي شدند. نتيجه اين بررسي، نشان داده است که رواج بسياري از ابزارهاي نوين سياست گذاري در ايران متاثر از دلايلي همچون "تلاش براي علمي جلوه دادن سياست ها "يا با هدف" صرف بودجه هاي تخصيص يافته در اين زمينه"، و نه مثلا در جهت افزايش مشارکت ذي نفعان در فرآيند سياست گذاري است. افزون بر اين، دانش اندک دست اندرکاران و متقاضيان به کارگيري اين ابزارها و تکنيک ها، زمينه لازم را براي رواج سريع اين ابزارها و تکنيک هاي سياست گذاري بيش از پيش فراهم کرده است.

 نسخه قابل چاپ