بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقاله حاضر با رويكردي نقادانه به دو جريان مهم در حوزه قانون گذاري فناوري و کفايت آن ها در فراهم آوردن مدل هاي کارامد براي سياست گذاري مي نگرد. از يک سو، متون و آثار نوآوري و توجه ويژه آن ها به اهميت فناوري هاي جديد و قانون گذاري درباره آن ها و از سوي ديگر، مدل هاي توسعه يافته در مورد قانون گذاري فناوري هاي جديد با توجه به ريسک آن ها به دقت تحليل خواهد شد. بررسي نقادانه هر دوي اين جريان هاي تحليلي نشانگر اين نکته است که هر دوي آن ها به دليل وجود مجموعه اي پيش فرض ها قادر به فراهم آوردن مدل کارامد تحليلي و عملي نيستند. در حالي که سياست گذاران در عمل به مدل هايي نياز دارند که بتوانند به آن ها در ارزيابي ريسک و منفعت فناوري ها کمک کنند، مدل هاي نوآوري جنبه ريسک را ارجي ننهاده اند و از سوي ديگر مدل هاي ريسک توجه چنداني به نوآوري نكرده اند و از اين رو، از منفعت آنان بسيار غافل مانده اند. در ادامه، به چالش هاي معرفت شناختي توسعه چنين مدل هايي مي پردازيم و از اين رهگذر مدلي براي اين منظور پيشنهاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ