بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: در تاريخچه زندگي مبتلايان به اختلال سلوک، سابقه رويارويي با تجارب آسيب زاي متعدد و انحلال نايافته گزارش شده است که در شکل گيري مشکلات مربوط به خشم در اين افراد نقش چشمگيري دارد. بر اين اساس مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير تلفيق دو تکنيک صندلي داغ و مرور زندگي نامه در قالب گروه درماني، بر کاهش خشم نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک ساکن در کانون اصلاح و تربيت تهران انجام گرديد.
روش: تعداد 19 نفر از نوجواناني که بر اساس نمره مقياس مشکلات سلوک پرسشنامه خود گزارش دهي نوجوانان (YSR) مبتلا به اختلال سلوک تشخيص داده شده بودند به تصادف در سه گروه آزمايشي (شش نفر)، کنترل بحث آزاد (دارو نما) (هفت نفر) و کنترل بدون دريافت مداخله (شش نفر)، قرار گرفتند. پرسشنامه حالت هيجاني و صفت شخصيتي خشم اسپيلبرگر (STAXI-2) براي سنجش مولفه هاي خشم در پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. اعضاي گروه آزمايشي در 11 جلسه گروه درماني با استفاده از دو تکنيک مرور زندگي نامه و صندلي داغ، شرکت نمودند. داده ها با استفاده از آزمون هاي کراسکال- واليس و U مان ويتني مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: مقايسه نتايج پس آزمون سه گروه، تفاوت معنادار را در مقياس هاي کنترل برون ريزي خشم و شاخص بيان خشم نشان داد، در حاليکه در مقياس هاي حالت و صفت خشم تفاوت معناداري بين سه گروه مشاهده نگرديد. نتايج مقايسه دو به دوي گروه ها با استفاده از آزمون U مان ويتني نشان داد در متغيرهايي که تفاوت معنادار در بين سه گروه وجود داشت، اين تفاوت بين گروه هاي آزمايشي و بحث آزاد و نيز گروه هاي آزمايشي و بدون دريافت مداخله معنادار بود اما تفاوت معناداري بين گروه هاي بحث آزاد و بدون دريافت مداخله مشاهده نشد.
نتيجه گيري: اين يافته ها نشان مي دهد اين شيوه گروه درماني در کاهش مشکلات خشم از بي درماني و پلاسيبو نتايج بهتري به بار مي آورد.

 نسخه قابل چاپ