بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: مادر به عنوان چهره دلبستگي اصلي تاثير غير قابل انكاري در تحول عاطفي كودك دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان رابطه و پيش بيني مشکلات دلبستگي دختران از طريق سبک دلبستگي مادران انجام شده است.
روش: نمونه مورد بررسي در اين تحقيق 388 نفر از دانش آموزان دختر مقطع دوم و چهارم دبستان بودند که بر اساس نمونه گيري خوشه اي چند مرحله انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه به منظور سنجش مشکلات دلبستگي دختران، پرسشنامه اختلال دلبستگي کودکان راندولف (RADQ) بود. سبک دلبستگي مادران نيز از طريق پرسشنامه سبک دلبستگي بزرگسالان (AAS) ارزيابي شد. داده هاي به دست آمده از طريق روش همبستگي و تحليل رگرسيون گام به گام مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان دهنده رابطه معنا دار بين سبک دلبستگي اجتنابي، دوسوگرا و ايمن در مادران با ضريب همبستگي 0.32، 0.28 و -0.16 و مشکلات دلبستگي دختران بود. نتيجه نهايي تحقيق نشان داد که سبک دلبستگي اجتنابي مادران بيشترين قدرت پيش بيني کنندگي را براي ايجاد مشکلات دلبستگي در دختران دارد. بر اين اساس دلبستگي اجتنابي مادر توانايي پيش بيني 10 درصد از مشکلات دلبستگي در کودک را دارد. از سوي ديگر سبک هاي دلبستگي دوسوگرا و ايمن مادران نيز هر يک به ميزان 3 درصد توان پيش بيني ايجاد مسايل و مشکلات دلبستگي در دختران را دارا هستند.
نتيجه گيري: يافته هاي حاضر با حمايت از نظريه دلبستگي، اهميت تعامل مادر- کودک را نشان مي دهند. دلبستگي اجتنابي مادران مي تواند پيش بيني کننده مهمي براي ايجاد مشکلات دلبستگي در دخترانشان باشد. درمان هاي مبتني بر دلبستگي مي توانند روش هاي مفيدي براي کمک به بهبود مشکلات دلبستگي باشند.

 نسخه قابل چاپ