بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: همبودي اختلال هاي شخصيت معمولا با افزايش خطر عود، مزمن شدن و کاهش اثربخشي درمان در بيماران افسرده همراه است. اين مطالعه به بررسي اثربخشي روان درماني کوتاه مدت روابط موضوعي بر کاهش شدت افسردگي و مشکلات بين فردي زنان مبتلا به اختلال افسردگي اساسي با همبودي اختلال هاي شخصيت خوشه C پرداخت.
روش: 6 آزمودني که واجد ملاک هاي ورود و خروج بودند با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در يک طرح آزمايشي تک آزمودني، از نوع A/B با پيگيري قرار داده شدند. هر آزمودني پرسشنامه افسردگي بک و پرسشنامه روابط بين فردي را هر هفته در 3 جلسه خط پايه، 15 جلسه درمان و 3 جلسه پيگيري تکميل کرد. براي تحليل داده ها از بازبيني ديداري نمودارها، ضريب اندازه اثر کوهن براي معناداري آماري و درصد بهبودي براي معناداري باليني استفاده شد.
يافته ها: آزمودنيها در مجموع به 55 درصد بهبودي در کاهش شدت افسردگي با اندازه اثر 1.92 و 42 درصد بهبودي در مشکلات بين فردي با اندازه اثر 2.06 رسيدند که در مرحله پيگيري هم ادامه داشتند.
نتيجه گيري: اثربخشي روان درماني کوتاه مدت روابط موضوعي بر کاهش شدت افسردگي و مشکلات بين فردي زنان مبتلا به اختلال افسردگي اساسي با همبودي اختلال هاي شخصيت خوشه C از معناداري آماري و باليني نسبتا خوب برخوردار بود.

 نسخه قابل چاپ