بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: کمردرد مزمن يکي از شايع ترين و چالش برانگيزترين جلوه هاي درد در افراد بزرگسال است. در اين ميان عوامل روان شناختي در ايجاد و تداوم ناتواني جسمي و محدوديت عملکردي بيماران مبتلا به کمردرد مزمن با اهميت قلمداد شده اند. هدف اين پژوهش تعيين عوامل روان شناختي مرتبط با ناتواني جسمي در بيماران مبتلا به کمردرد مزمن بود.
روش: پژوهش حاضر داراي طرحي مقطعي و از نوع همبستگي بود که در آن 279 بيمار (81 مرد، 198 زن) واجد شرايط مبتلا به کمردرد مزمن بيش از 3 ماه (با ميانگين سني 11.77± 44.77 سال) که به کلينيک تخصصي و فوق تخصصي جراحي اعصاب بيمارستان پورسيناي شهرستان رشت مراجعه کرده بودند، به شيوه نمونه گيري غير احتمالي و پياپي انتخاب شدند. کليه بيماران ابتدا پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي و مرتبط با کمردرد را تکميل نمودند و سپس توسط مقياس ناتواني رولند و موريس، مقياس پيوسته بصري، مقياس ترس از حرکت، خرده مقياس فاجعه انگاري پرسشنامه راهبردهاي مقابله، مقياس افسردگي استانفورد و مقياس خوداثربخشي درد مورد ارزيابي قرار گرفتند.
يافته ها: تحليل هاي همبستگي نشانگر ارتباط معني دار بين ناتواني جسمي با همه متغيرهاي پيش بين بود. يافته هاي حاصل از تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام نشان داد عوامل روان شناختي %52 از واريانس ناتواني جسمي را تبيين مي نمايد. در مدل نهايي سطوح بالاتر باورهاي خوداثربخشي، شدت درد، تحصيلات و ترس مرتبط با درد که حاصل از نمره مرکب مقادير دو مقياس فاجعه انگاري و ترس از حرکت بود، به طور معني داري توانستند شدت ناتواني جسمي را پيش بيني کنند.
نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان داد که قطع نظر از عوامل جمعيت شناختي رابطه نسبتا قوي بين عوامل روان شناختي و ناتواني جسمي وجود دارد. بنابراين متخصصان باليني مي بايست نسبت به اثرات قدرتمند باورهاي خوداثربخشي، ترس مرتبط با درد، شدت درد و ميزان آگاهي بيماران از بهداشت ستون فقرات خود در کاهش و مديريت ناتواني جسمي بيماران مبتلا به کمردرد مزمن آگاه باشند. برخي دلالت هاي باليني و رهنمودهاي پژوهشي حاصل از اين نتايج، جهت پيشگيري و کنترل ناتواني جسمي در اين بيماران مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ