بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن، درمان نوين شناختي رفتاري مبتني بر پيشگيري و درمان معمول بر علايم افسردگي و ساير علايم روان پزشکي در نمونه اي از بيماران افسرده در فاز بهبودي نسبي صورت گرفت.
روش: روش اين پژوهش آزمايشي بود و در آن از طرح پيش آزمون - پس آزمون استفاده شد. گروه هاي آزمايش شامل سه گروه درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن (134 نفر)، درمان نوين شناختي رفتاري (121 نفر) و درمان معمول (96 نفر) قرار گرفتند. بيماران از طريق مصاحبه ساختار يافته به منظور حصول اطمينان از اينکه داراي سابقه اختلال افسردگي بوده و در زمان مطالعه در دوره بهبودي نسبي به سر مي بردند مورد ارزيابي قرار گرفتند. پس از اختصاص بيماران در سه گروه، ابزارهاي خود گزارشي نظير پرسشنامه علايم مختصر و پرسشنامه افسردگي بک به عنوان پيش آزمون و پس از کار آزمايي باليني، پس آزمون و ارزيابي هاي 6 ماهه و 12 ماهه به اجرا در آمدند.
يافته ها: يافته ها نشان داد که درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن و درمان شناختي رفتاري به صورت معناداري در کاهش علايم باقي مانده افسردگي و همچنين ساير علايم روان پزشکي در بيماران مبتلا به افسردگي موثر بودند. الگوي کلي نتايج حاکي از آن است که هر دو درمان فوق به يک ميزان در کاهش علايم اثربخش بوده به ويژه ميزان اثربخشي هر دو درمان در ارزيابي هاي پي گيري 6 ماهه در مقايسه با درمان دارويي نشان داده شد. اما در مقايسه نتايج دو گروه درمان و با روش تحليل کواريانس تفاوت معني داري به دست نيامد.
نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد که درمان شناختي مبتني بر حضور ذهن و درمان شناختي رفتاري مبتني بر پيشگيري، بر کاهش علايم افسردگي و ساير علايم روان پزشکي موثر است.

 نسخه قابل چاپ