بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني برکيفيت زندگي بر بهزيستي ذهني و سلامت روان افراد انجام شده است.
روش: طرح پژوهش از نوع شبه تجربي با گروه آزمايش، گواه و پيگيري مي باشد. جامعه آماري شامل کليه افراد مراجعه کننده به مرکز مشاوره بود که از بين آنان به روش نمونه گيري تصادفي 24 نفر که از لحاظ سلامت رواني و بهزيستي ذهني پايين بودند به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. افراد گروه آزمايش، مداخلات 10 جلسه اي را به صورت گروهي دريافت و افراد گروه گواه، در ليست انتظار قرار گرفتند. به کمک ابزارهاي پژوهش، پرسشنامه هاي سلامت روان، مقياس عاطفه مثبت و منفي و مقياس رضايت از زندگي از هر دو گروه پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو و نيم ماهه به عمل آمد. از روش هاي آمار توصيفي و کواريانس جهت تجزيه و تحليل اثربخشي گروه درماني مبتني بر کيفيت زندگي استفاده شد.
يافته ها: نتايج تحليل کواريانس نشان داد که گروه درماني مبتني بر کيفيت زندگي افسردگي، نشانه هاي جسماني- سازي و بد کارکردي اجتماعي را در پس آزمون و پيگيري کاهش داده ولي بر اضطراب آزمودنيها تاثيري نداشته است. همچنين اين درمان، بر بهزيستي ذهني در بعد هيجاني (افزايش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفي) در پس آزمون اثر داشته است اما در بعد شناختي (رضايت از زندگي) آزمودنيها تغييري ايجاد نکرده است.
نتيجه گيري: بر اساس يافته ها مي توان نتيجه گيري گرفت که گروه درماني مبتني بر کيفيت زندگي که از ترکيب روان شناسي مثبت با رويکرد شناخت- رفتاري شکل گرفته، شاخص هاي سلامت روان و بهزيستي ذهني افراد را ارتقا مي دهد.

 نسخه قابل چاپ