پاسخ به:بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 5:02 PM
1 : روان شناسي باليني تابستان 1390; 3(2 (پياپي 10)):1-11. |
|
اثربخشي گروه درماني شناختي- رفتاري در کاهش خشم و پرخاشگري رانندگي |
|
كاظميني تكتم*,قنبري هاشم آبادي بهرام علي,مدرس غروي مرتضي,اسماعيلي زاده مسعود |
|
* دانشگاه فردوسي مشهد، مشهد، ايران |
|
مقدمه: زمينه يابي هاي متعدد نشان مي دهند که خشم و پرخاشگري رانندگي به طور معمول و با هزينه هاي بسيار زيادي براي جامعه رخ مي دهد. به همين منظور، اين پژوهش با هدف بررسي تاثير گروه درماني شناختي- رفتاري بر کاهش خشم و پرخاشگري رانندگي انجام شد.
روش: طرح اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي به صورت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه کنترل بود. نمونه اين پژوهش شامل 20 نفر از رانندگان تاکسي مرد شهر مشهد بود که با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان به شيوه تصادفي به دو گروه آزمايش و کنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش درمان شناختي- رفتاري را دريافت کرد و گروه کنترل مداخله اي دريافت نکرد. هر دو گروه در سه مرحله زماني پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري يک ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. ابزارهاي سنجش در اين پژوهش عبارت بودند از مقياس خشم رانندگي، پرسشنامه ابراز خشم رانندگي و پرسشنامه ويژگي هاي جمعيت شناختي. داده ها با روش آماري تحليل واريانس آميخته مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج نشان داد که گروه درماني شناختي- رفتاري در مقايسه با گروه کنترل باعث کاهش معنادار خشم رانندگي، ابراز پرخاشگرانه خشم رانندگي و افزايش معنادار ابراز انطباقي- سازنده خشم رانندگي مي گردد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش، گروه درماني شناختي- رفتاري در کاهش خشم و پرخاشگري رانندگي در رانندگان تاکسي موثر است.
|
|
كليد واژه: گروه درماني شناختي- رفتاري، خشم و پرخاشگري رانندگي |
|
![](http://sid.ir/fa/image/PDF.gif) |