بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مدل پيشگيري از بازگشت بر پايه ذهن آگاهي در پيشگيري از بازگشت و انگيزش در افراد وابسته به مواد افيوني انجام شده است.
روش: در يک طرح نيمه آزمايشي 24 نفر مراجع با تشخيص اختلال سوء مصرف مواد افيوني که دوره سم زدايي را با موفقيت به پايان رسانده بودند، با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي در دو گروه آزمايشي و گواه (هر گروه 12 نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايشي به مدت هشت هفته و هر هفته يک جلسه گروهي تحت آموزش قرار گرفتند و گروه گواه در طول اين مدت هيچ درماني دريافت نکردند. آزمودني هاي پژوهش توسط مقياس مراحل تغيير و نيز آزمايش مورفين پيش از شروع درمان، تصادفي در طي درمان، پس از درمان و پس از اتمام مرحله پيگيري سه ماهه، مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تحليل داده ها از آزمون هاي تجزيه و تحليل کواريانس چند متغيري، تجزيه و تحليل کواريانس تک متغيري و خي دو استفاده شد.
يافته ها: نتايج آزمون هاي تجزيه و تحليل کواريانس چند متغيري و تجزيه و تحليل کواريانس تک متغيري نشان داد که تفاوت معني داري بين دو گروه در انگيزش در مرحله پس آزمون و پيگيري وجود دارد. همچنين نتايج آزمون خي دو نشان داد که تفاوت معني داري بين فراواني بازگشت در دو گروه وجود دارد.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که آموزش مدل پيشگيري از بازگشت بر پايه ذهن آگاهي در پيشگيري از بازگشت به اعتياد و انگيزش موثر است.