پاسخ به:بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 4:39 PM
| 4 : روابط خارجي زمستان 1389; 2(8):111-146. |
| سياست جغرافيايي و توسعه طلبي: شهرک سازي در اراضي اشغالي |
| سجادپور سيدمحمدكاظم,حاج زرگرباشي سيدروح اله*,آجورلو حسين |
|
با اعلام فلسطين به عنوان سرزمين موعود و آغاز مهاجرت يهوديان به اين منطقه، همواره يکي از مباحث مورد مناقشه، توسعه طلبي اسرائيل نسبت به اراضي فلسطيني بوده است. اين کشور تا پيش از دهه هفتاد با سوء استفاده از فضاي سنگين جنگ سرد، در سرزمين هاي عربي، وارد درگيري هاي نظامي شد و بخش هايي از آنها را به اشغال درآورد. با عبور از دهه هفتاد، توسعه طلبي اسرائيل از طريق زور و اجبار از نظر جامعه جهاني قابل پذيريش نبود. از اين رو اسرائيل، توسعه طلبي را از طريق انتقال يهوديان به مناطق اشغالي 1967 و اسکان آنان در آن مناطق در قالب شهرک سازي ادامه داد تا بتواند بافت جمعيتي اين سرزمين ها را به نفع يهوديان تغيير دهد. در اين مقاله ضمن بيان اين روند سعي شده است اين مساله در قالب «نظريه ميدان متحد» استفان بار جونز تحليل و بررسي شود و به اين مساله پرداخته مي شود که اسرائيل در پسِ شهرک سازي به دنبال توسعه طلبي و الحاق سرزمين هاي اشغالي فلسطين است. |
| كليد واژه: شهرک سازي، توسعه طلبي، اسرائيل، نظريه ميدان متحد، انتقال جمعيت |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
