بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

سياست کاهش تسليحات هسته اي امريکا و تاکيد بر سلاح هاي متعارف از جمله سيستم دفاع موشکي و نقش آن در بازدارندگي هسته اي، پرسش هاي بسياري را در مورد اهداف و پيامدهاي استقرار اين سيستم به وجود مي آورد. ازجمله اين پرسش ها آن است که آيا اساسا اين سيستم قادر به ايجاد بازدارندگي هسته اي مي باشد و همچنين استقرار آن، چه تاثيري مي تواند بر رفتار امنيتي - نظامي ساير کشورها و به طور مشخص جمهوري اسلامي ايران داشته باشد. بر اين مبنا پرسش اصلي مطرح در اين نوشتار آن است که آيا سيستم دفاع موشکي، قادر به ايجاد بازدارندگي هسته اي است؟ فرضيه اي که آزمون مي شود اين است که سيستم دفاع موشکي نه تنها نمي تواند نقش قابل ملاحظه اي در ايجاد بازدارندگي هسته اي ايفا کند بلکه در بعد پيامدها، مي تواند به مسابقه تسليحاتي دامن زند و سطح ناامني و بي ثباتي را افزايش دهد. تحريک دشمنان و رقباي اصلي، تحريک حلقه هاي پيراموني دشمنان و رقباي اصلي، بازگشت جريان تحريک به نقطه آغازين و احتمال برداشت تهاجمي به جاي برداشت تدافعي ازجمله مسايلي است که در بخش پيامدها به آن پرداخته مي شود. ازآنجا که امريکا يکي از اهداف تقويت سپر دفاع موشکي خود در اروپا را مقابله با حمله احتمالي ايران مطرح مي کند، در پرسش فرعي چنين عنوان مي شود که استقرار سيستم دفاع موشکي از سوي ايالات متحده چه تاثيري مي تواند بر رفتار امنيتي - نظامي ايران بگذارد؟ در اين مقاله چنين ادعا مي شود که استقرار اين سيستم به دريافت ناامني از سوي ايران دامن مي زند و ايران را به سمت اتخاذ «استراتژي متقابل دفاعي» و يا «استراتژي متقابل تهاجمي» سوق مي دهد. به عبارت ديگر چه استراتژي امريکا در اين اقدام تدافعي باشد - چنان که خود مدعي آن است - و چه تهاجمي - آنچه ايران و برخي از کشورها از آن برداشت مي کنند - تهديد عليه امنيت کشور است و راهکاري که در قبال آن اتخاذ مي شود «استراتژي متقابل» است.

 نسخه قابل چاپ