بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

اکثر نظريه هاي موجود در حوزه روابط بين الملل مبتني بر انسان شناسي معيني است. از اين رو براي فهم روابط بين الملل از ديدگاه اسلامي در گام نخست بايد به درک انسان شناسي مندرج در منابع اسلامي پرداخت. معمولا در بسياري از نظريه هاي روابط بين الملل براي مباني انسان شناختي استدلال و يا شواهد تجربي معيني ارايه نمي شود و اين نگرش ها بر برداشت ها و فهم عمومي نظريه پردازان بنا مي شود. اما در نگرش اسلامي به نظر مي رسد شواهد مشخص و روشني براي انسان شناسي وجود دارد که با اتکا به آنها مي توان به درک معيني از بنياد جامعه و سياست رسيد. در اين مقاله کوشش شده است با اتکا به آيات قرآن که مهم ترين منبعِ شناختي اسلام است، نگرش انسان شناختي اسلامي و نيز ماهيت جامعه و ارتباطات بين جوامع استخراج شود. اين بررسي نشان مي دهد که بر اساس آنچه در قرآن کريم آمده است، انسان موجود شرور و تعارض طلب نيست و با سرشتي مشترک و ريشه هايي يکسان، جانشين و حامل روح الهي در اين جهان است. به تعبير قرآن کريم جوامع انساني براي معارضه و ستيز با يکديگر خلق نشده اند و تفاوت در جوامع براي شناخت بيشتر و تعامل مثبت ميان آنها بوده است. از اين نظر با اتّکا به انسان شناسي و ديگر مفاهيم قرآني نمي توان به مانند واقع گرايي که هنوز جريان غالب در فهم روابط بين الملل است، محيط زندگي بين المللي را محيطي تعارض آميز دانست.

 نسخه قابل چاپ