بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

تاکنون رويکردهاي گوناگوني درباره جهت گيري و نقش ملي سياست خارجي ايران ارايه شده است. برخي ديدگاه ها از «قالب هاي گفتماني» بهره گرفته اند. از سوي ديگر، نگرشي درباره فرايندها، «جهت گيري» و «نقش ملي» سياست خارجي جمهوري جمهوري اسلامي ايران ارايه شده که داراي رويکرد متفاوتي در مقايسه با رهيافت هاي گفتماني مي باشد. دراين بين، مي تواند رهيافت جديدي را مورد ملاحظه قرار داد که از يکسو بر تعامل گرايي سياست خارجي ايران تاکيد داشته و از سوي ديگر، بر جلوه هايي از مقاومت در برابر تهديدهاي راهبردي توجه دارد. شاخص هاي تعامل گرايي ضدنظام سلطه، به عنوان نشانه هايي از جهت گيري و نقش ملي سياست خارجي ايران محسوب مي شود. دراين مقاله تلاش مي شود تا برون داده هاي سياست خارجي ج.ا. ايران در قالب رهيافت سازه انگاري و مکتب رهايي تبيين گردد. پرسش اصلي مقاله مربوط به چگونگي نقش ملي و جهت گيري در سياست خارجي ايران است. فرضيه اين مقاله بر جلوه هايي از تعامل گرايي با نيروهاي سازنده و مقاومت در برابر بازيگران تهديدکننده تاکيد دارد.

 نسخه قابل چاپ