بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

حافظ در بيت «دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما / چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما» از پيري ياد مي کند که در ابتدا خراباتي نبوده، بلکه اهل طريقت و مسجد بوده و حال، ناگهان خراباتي شده است. منظور حافظ از اين شخصيت که «پير ما» خوانده شده چه کسي بوده است؟ آيا اين پير، شخصيتي تاريخي و واقعي بوده يا صرفا شاعر، در عالم خيال خود، او را خلق کرده است؟ برخي از مفسران قديم و جديد حافظ، مقصود از اين پير را «شيخ صنعان» (در داستان منطق الطيرِ عطار) مي دانند، ولي به دلايل مختلف اين تفسير نمي تواند درست باشد. در اين مقاله، با توجه به آنچه شاعران عارف پيش از حافظ، و به ويژه عطار، گفته اند و نيز با توجه به ديگر ابيات حافظ، اثبات شده است که مقصود حافظ از «پير ما» حسين بن منصور حلاج است.

 نسخه قابل چاپ