بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هويت يکي از پيچيده ترين مفاهيم در حوزه علوم انساني و اجتماعي به شمار مي رود، پديده اي چند وجهي که از مناظر مختلف، مباني و معاني گوناگوني را نمايان مي سازد. در يک نگاه کلي مي توان هويت را حاصل ديالکتيک نظام ذهني و ساختار اجتماعي و فرهنگي قلمداد نمود، رويکردي که هويت را در کنار غيريت مورد توجه قرار داده و بدين سان واحد تحليل خود و ديگري را در حوزه هويت برجسته مي سازد، اما وقتي از هويت فرهنگي سخن مي گوييم نسبت هويت با مفاهيم پيچيده اي چون فرهنگ و مليت، کلافي درهم تنيده را پديدار مي سازد که مفهوم هويت را با رويکرد هاي نظري گوناگون مواجه مي سازد. اين معنا در مورد ايران از اهميت والايي برخوردار است زيرا منابع هويتي ايراني، اسلامي و غربي هرکدام در دوره اي و به نحوي در انباشت هويتي ايرانيان تاثير گذاشته و هويت فرهنگي ايراني معاصر را پديد آورده اند. در اين راستا مي توان دو رويکرد هويتي را در نظر گرفت: رويکرد توصيفي که ناظر به حال و گذشته است و رويکرد تجويزي يا سياستي که ناظر به سياست هاي هويتي است. در رويکرد تجويزي، مولفه هاي هويتي مفاهيمي عام، انتزاعي و کلي هستند چرا که اساسا تغيير و تحول هويتي حرکتي تدريجي و البته آرام در نظر گرفته مي شود. با لحاظ نمودن اين مبنا در سياست هويتي، مي توان مولفه هاي اصلي هويت فرهنگي ايرانيان را در پنج حوزه تحليل کرد: ديانت، زبان، جغرافياي فرهنگي، تاريخ و حافظه فرهنگي و نظام اجتماعي.

 نسخه قابل چاپ