پاسخ به:بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها
یک شنبه 3 اردیبهشت 1391 9:36 PM
| 2 : پژوهش و برنامه ريزي در آموزش عالي بهار 1380; 7(1 (19)):31-58. |
| بررسي عوامل موثر بر خود اثر بخشي دانشگاهي دانشجويان كارشناسي ارشد و دكتري دانشگاه تهران (پژوهشي در حوزه روانشناسي اجتماعي و جامعه شناسي علم) |
| طباطبايي سيدمحمود,مرجايي سيدهادي |
|
اين مقاله به بررسي تاثير ساختار اجتماعي محيط علمي، كميت و كيفيت تعامل دانشجويان با دانشكده، مسؤوليت هاي شغلي و ساير ويژگي هاي دانشجويان بر احساس خور اثربخشي دانشگاهي دانشجويان تحصيلات تكميلي مي پردازد. به عبارت ديگر، گر چه كه محيط آموزشي دانشگاه ار طرق مختلفي بر ابعاد گوناگون نگرشها و عملكرد دانشجويان تأثير مي گذارد، اما مطالعه حاضر به ارزيابي تاثيرات اجتماعي و ساختاري محيط علمي بر برآورد دانشجويان از توانايي هاي خود در موفقيت در امور تحصيلي و تكميل وظايف خاص دانشگاهي (خود ـ اثربخشي دانشگاهي) مي پردازد. الگوي تحليلي توسعه داده شده در نمونه اي 369 نفري از دانشجويان دوره هاي تحصيلات تكميلي مورد آزمون قرار گرفت و تحليل عاملي متغير تابع (خود ـ اثربخشي دانشگاهي) نشان داد كه سازه خود اثر بخشي دانشگاهي مطابق نظريه (تئوري) خود اثر بخشي آلبرت باندورا به دو بعد خود اثر بخشي دانشگاهي و اثر بخشي دانشگاهي تقسيم مي شود. برداشت دانشجويان از عملكرد استادان، اشتغال آنان در مشاغل مرتبط با رشته تحصيلي و پيوستگي تحصيلات دانشگاهي در همان دانشگاه، مهمترين عوامل موثر بر بعد خود اثر بخشي دانشگاهي و نظارت حرفه اي استادان بر فعاليت علمي دانشجويان، تعامل علمي بين آنان و اشتغال در مشاغل مرتبط با رشته تحصيلي و وضعيت زندگي در ارتباط با خانواده از جمله مهمترين عوامل موثر بر خود اثر بخشي شخصي دانشگاهي دانشجويان هستند. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
