بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف اساسي اين مقاله تدوين و ارائه يک الگوي چند بخشي و پوياي برنامه ريزي نيروي انساني است. نتايج تجربي درباره نيروي انساني مورد نياز در طول برنام سوم توسعه، بر حسب گروههاي شغلي، رشته هاي تحصيلي و مقاطع تحصيلي است. نخست نتايج تجربي در حل «حل پايه» ارائه شده است. در حل پايه فرض گرديده که نرخ رشد برخي از متغيرهاي عمده اقتصاد کلان بر مبناي اهداف مندرج در برنامه سوم تعيين شود. محاسبات بر مبناي الگوي پوياي چند بخشي نيروي انساني نشان مي دهند که ميزان ازدياد اشتغال در طول برنامه حدود 1870 هزار نفر و کمتر از نصف پيش بيني برنامه سوم است. با توجه به وابستگي نيروي انساني مورد نياز به نرخ رشد توليد و مسير زماني متغيرهاي عمده اقتصادي، آزمايشهاي پوياي مقايسه اي متعدد به عمل آمد تا آزمايشهاي روند زماني نيروي انساني بر حسب گروه هاي مختلف شغلي، رشته ها و مقاطع تحصيلي، تحت گزينه هاي سياستي متفاوت محاسبه گردد. در نخستين آزمايش مقايسه اي، فرض گرديد که نرخ رشد هزينه هاي دولتي به عنوان يک سياست انبساطي يک درصد بيش از اهداف برنامه باشد. مضاف بر اينکه هزينه هاي سرمايه گذاري نيز به نحوي افزايش يابند که امکان افزايش توليد را در طول سالهاي برنامه ميسر سازد.نتايج حاصل از حل عددي الگو نشان مي دهد که ميزان اشتغال در طول برنامه سوم حدود 145 هزار نفر در مقايسه با حل پايه افزايش مي يابد و به حدود 2015 هزار نفر بالغ مي گردد. در دومين آزمايش مقايسه اي، فرض شده است که نرخ رشد هزينه هاي خصوصي به عنوان يک سياست انبساطي يک درصد بيش از هدف برنامه است. نتايج تجربي نشان مي دهند که اثر اتخاذ سياست هاي انبساطي در جهت ازدياد نرخ رشد هزينه هاي دولتي براشتغال در طول برنامه توسعه سوم است. نتايج حاصل از حل عددي الگو نشان مي دهند که چنين سياستي باعث مي گردد که ميزان اشتغال در طول برنامه سوم حدود 645 هزار نفر _ در مقايسه با حل پايه _ افزايش يابد و به حدود 2515 هزار نفر بالغ گردد. بر مبناي آزمايش هاي مقايسه اي متعدد، سعي شد که نرخ رشد هزينه هاي خصوصي و دولتي و سرمايه گذاري سازگار با اهداف رشد هزينه هاي مزبور به نحوي تعديل گردد که ازدياد اشتغال در طول برنامه سوم تا سر حد مقدور به اهداف تعيين شده در برنامه نزديک شود با ملاحظه نتايج آزمايش هاي پوياي مقايسه اي، فرض گرديد که نرخ رشد هزينه هاي خصوصي، و همچنين نرخ رشد هزينه هاي خصوصي به عنوان يک سياست انبساطي، هر دو درصد بيش از هدف برنامه باشند. نتايج تجربي نشان مي دهند که چنين سياستي باعث مي گردد که ميزان اشتغال در طول برنامه سوم حدود 1730 هزار نفر در مقايسه با حل پايه افزايش يابد و به حدود 3600 نفر بالغ گردد. تحت عناوين آزمايشهاي مقايسه 4، 5، 6 و 7، متناظر با حل پايه و آزمايش هاي مقايسه اي 1، 2 و 3، با ملحوظ داشتن روند صعودي براي نسبت نيروي کار متخصص به کل نيروي شاغل و روند نزولي براي نسبت بيسوادان به کل نيروي کار شاغل، ساختار نيروي کار بر حسب مقاطع تحصيلي، در طول دوره برنامه ريزي محاسبه گرديد. نتايج تجربي نشان مي دهند که منظور نمودن روند صعودي براي نسبت نيروي کار متخصص به کل نيروي کار شاغل، تغييرات قابل ملاحظه براي ميزان اشتغال نيروي کار متخصص به دنبال خواهد داشت براي نمونه، آزمايش مقايسه اي 3 را که به اهداف اشتغال برنامه سوم نزديک تر است در نظر مي گيريم جايگزيني نيروي کار با سطوح تحصيلي بالاتر به جاي نيروي کار با سطوح تحصيلي پايين تر موجب مي گردد که در سال 1383، با حدود 839 هزار نفر افزايش، به حدود 2818 هزار نفر در آزمايش مقايسه اي 7 تغيير يابد در سال 1388، نيروي کار متخصص از حدود 2473 هزار نفر در آزمايش مقايسه اي 3، با افزايش برابر با حدود 1705 هزار نفر، به حدود 4178 هزار نفر در آزمايش مقايسه اي 7 بالغ مي گردد. با توجه به اينکه تقاضا براي نيروي کار در طول برنامه سوم در سطوح مختلف شغلي و در مقاطع تحصيلي متفاوت، به مراتب کمتر از ميزان انتظار براي کاهش نرخ بيکاري است، اتخاذ سياست هاي انبساط اقتصادي، به نحوي که هم تقاضاي بخش دولتي و هم بخش خصوصي را افزايش دهد توصيه مي گردد هدف از اتخاذ تدابير انبساطي اقتصادي ازدياد توليد و، به تبع آن، سطح اشتغال در گروه هاي مختلف شغلي و در مقاطع تحصيلي مختلف است. در اين زمينه، سياست هايي که در جهت ازدياد عرضه و ظرفيت توليد اقتصاد کشور عمل مي کنند، با توجه به تبعات احتمالي آن در مورد ازدياد قيمت ها، رجحان دارد. لذا، در اتخاذ سياست هاي انبساطي اقتصادي، تاکيد اساسي بايد بر افزايش سرمايه گذاري و رفع موانع و محدوديت هاي اداري، مالي، و اعتباري در جهت ازدياد انگيزه سرمايه گذاري خصوصي قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ