بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در اين مقاله به تاثير وضعيت اقتصادي – اجتماعي خانوار بر تقاضا براي آموزش‎عالي در ايران پرداخته مي‎شود. رويکرد آن شناسايي عوامل موثر بر تصميم‎گيري افراد در باره ورود يا عدم ورود به دانشگاهها و موسسات آموزش‎عالي است.
مطالعات و بررسي‎هاي انجام شده درباره تقاضا براي آموزش ‎عالي در سطح خرد، به تحليل الگوي انتخاب افراد براي ورود يا عدم ورود به يک مؤسسه آموزش عالي يا تصميم ‎‎گيري خانوار براي سرمايه‎گذاري در تحصيلات عالي فرزندانشان دلالت دارد. از اين رو الگوهايي معرفي شده ‎اند که قادر به توصيف انتخاب افراد براي ورود به مؤسسات آموزش عالي باشند.
براين اساس، الگوسازي رفتارتقاضا نيازمند بهره برداري از روشهايي است که امكان توصيف و تخمين تابعي را که متغير وابسته آن فقط دو حالت را اختيار مي‎کند، فراهم سازد.
در اين تحقيق از مدلهاي دو وجهي (binary choice) استفاده شده است که متغير هاي آنها برگرفته از نظريه سرمايه انساني است.
يافته هاي پژوهشي نشان مي‎دهند که :
1- اگر سطح تحصيلات سرپرست خانوار ديپلم و بالاتر باشد، به طور متوسط و با فرض ثبات ساير شرايط احتمال ورود فرد به دانشگاه افزايش مي يابد.
2- هرچه تعداد اعضاي خانوار بيشتر باشد ، به طور متوسط احتمال ورود فرد به دانشگاه کمتر مي شود.
3- جنسيت مذکر به طور متوسط با احتمال کمتري وارد دانشگاه مي شود.
4- هرچه فرد روزانه فعاليت اقتصادي بيشتري انجام دهد، احتمال ورود به دانشگاه براي وي کمتر خواهد بود.

5- هر چه زيربناي محل سكونت خانوار (نماينده طبقه اقتصادي اجتماعي ) بيشتر باشد، احتمال ورود فرد به دانشگاه افزايش مي يابد.
6- هرچه سن فرد بيشتر باشد، احتمال ادامه تحصيل وي بيشتر است.
علي‎رغم محدوديتهاي بسيار از نظر اطلاعات و داده‎هاي آماري ، نتايج ياد شده در اکثر موارد با نتايج تحقيقات مشابه همخواني و تطابق دارد

 نسخه قابل چاپ