بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

در بخش اول اين مقاله تلاشهاي صورت گرفته براي تبيين يكي از مهم‎ترين موضوعات روش شناختي در دانش حقوقي معاصر؛ يعني بحث در باره ماهيت حقوق تطبيقي بررسي شده است. اين تلاشها منجر به ارائه سه ديدگاه متفاوت شده است: ديدگاه اول حقوق تطبيقي را يك روش علمي مي‎داند، ديدگاه دوم آن را دانش مستقل و ديدگاه سوم آن را صرفا يك برنامه آموزشي تلقي مي‎كند. در اين مقاله نقش حقوق تطبيقي به عنوان شاخه‎اي مستقل از دانش حقوقي در جريان وحدت اروپا و جهاني شدن بيان شده است.

اينكه آيا دانشكده‎هاي حقوق در ايران، ناگزير از تغيير برنامه آموزش حقوق]تطبيقي[ هستند يا خير، پرسشي است كه در بخش دوم مقاله بررسي شده است. آموزش حقوق تطبيقي نه تنها بايد دانشجويان را با مفاهيم و نظامهاي حقوقي ديگر آشنا كند، بلكه بايد آنان را براي كاربست عملي آن آماده سازد. نسل آينده حقوقدانان بايد قدرت مواجهه با چالشهاي ناشي از يكنواخت شدن حقوق و جهاني شدن را داشته باشند. برنامه آموزشي فعلي كه صرفاً بر آموزش حقوق  ملي تمركز دارد، نمي‎تواند اين هدف را تامين كند. دانشگاههاي اروپا به تدريج برنامه آموزشي خود را به سمت يك برنامه داراي تمركز بين‎المللي با تكيه بر حقوق تطبيقي  سوق مي دهند و دانشگاههاي ايران مي‎توانند از  اين تجربه الهام بگيرند.

 نسخه قابل چاپ