بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

براي بيش از پنج دهه عمده الگوهاي تحليل و سياستگذاري علوم، تکنولوژي و نوآوري از اقتصاد تکاملي شکل گرفته و توسعه يافته‎ اند. از زمان طرح مفهوم نوآوري و تغيير تکنولوژي توسط شومپيتر در دهه 1940 تاكنون، تقريباً پنج الگوي اصلي براي تحليل و تبيين  نظام نوآوري و سياستگذاري توسعه تکنولوژي توسعه يافته كه «كارآفريني مبتني بر تجربه» اولين و ساده‎ترين آنها و «ارتباط سه جانبه دانشگاه، صنعت و دولت» پيچيده‎ترين و جديدترين آنها بوده‎ است. اين الگوها با تأکيد بيش از اندازه بر نهادهاي ملي ، از نقش عامل انساني و سازکارهاي بازار در توسعه دانش و کارآفريني و نوآوري مبتني بر دانش را ناديده گرفته‎اند. اين در حالي است که در عصر حاضر که به عصر دانايي مشهوراست، انسانهاي يادگيرنده، نوآور و خردمند اساس شکل‎گيري  و ايجاد نهادهاي جديداند. بر اين اساس، در اين مقاله سعي شده است از چشم‎انداز اقتصاد مبتني بر دانش الگوي جديدي  مبتني بر عامليت انساني و سازکار بازار به عنوان ابزاري براي تحليل و سياستگذاري علوم، تکنولوژي و نوآوري در ايران ارائه شود. در اين الگو که اقتصاد نوآور ناميده مي‎شود، عاملان انساني (خانواده يادگيرنده و سرمايه داران انساني) و نهادهاي اقتصادي (بنگاه دانش ، بنگاه مبتني بردانش ، نهادهاي مالي و دولت) در چارچوب بازارهاي خدمات آموزش‎عالي، سرمايه انساني، ايده، سرمايه خطرپذير، اعتبارات سرمايه انساني و کالا و خدمات موجب توسعه دانش و کارآفريني و نوآوري مبتني بر دانش مي شوند.

 نسخه قابل چاپ