بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف کلي اين پژوهش بررسي قابليتهاي کارآفريني (استقلال طلبي، کنترل دروني، انگيزه پيشرفت، ريسک ‎پذيري و خلاقت) دانشجويان دانشگاه اصفهان و تاثير آموزشهاي دانشگاهي در افزايش اين قابليتهاست. پژوهش کاربردي است و از روش توصيفي پيمايشي استفاده شده است. به منظور گردآوري داده ‎ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. ضريب پايايي پرسشنامه 89/. برآورد شد. نمونه آماري مشتمل بر 250 نفر از دانشجويان دانشگاه اصفهان در سال 84-83 بود که از طريق نمونه‎ گيري تصادفي طبقه ‎اي انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده‎ ها در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي و از طريق نرم‌افزار SPSS انجام پذيرفت. نتايج نشان داد كه قابليتهاي کارآفريني دانشجويان در زمينه استقلال طلبي، کنترل دروني، انگيزه پيشرفت و خلاقيت بالاتر از حد ميانگين بود، اما نمرات ريسک پذيري از متوسط نمره معيار پايين تر بود. همچنين، آموزشهاي دانشگاهي در پرورش ويژگي هاي کارآفريني در دانشجويان موثر نبوده است.

 نسخه قابل چاپ