بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

ارزيابي آموزشي به دنبال شناخت و درک عملکرد آموزشي و هدايت فعاليتها براي ارتقاي بهره وري و بهبود کيفيت است؛ با توجه به ساختار پيچيده فعاليتهاي آموزشي و تنوع انتظارات ذينفعان آموزش عالي، «روش شناسي» ارزيابي آموزشي موضوع تحقيقات متعدد و زمينه ساز چالشهاي فکري گسترده اي بوده است. در اين مقاله با تحليل و ارزشيابي قابليتها و چالشهاي دو رويکرد ارزيابي؛ يعني رويکرد مرسوم و رويکرد تطبيقي- کارآمدي ادعا شده است که با توجه به پيچيدگيهاي مبتلا به فعاليتهاي آموزش عالي و احاطه مساله هاي «کميابي منابع» و «رقابت» بر فضاي فعاليت واحدهاي آموزش عالي، رويکرد مرسوم ارزيابي قابل قبولي از عملکرد واحدها براي سياستگذاري و ارتقاي کيفيت فراهم نمي کند. در اين خصوص، داده هاي آماري 10 گروه آموزشي همسان تحليل شده است و يافته هاي به دست آمده نشان مي دهند که با ملحوظ کردن وجود تطبيقي و کارآمدي ارزيابي آموزشي، با داده هاي مفروض، اولا نتايج تحليل تغيير مي کند و ثانيا عوامل آموزشي موثر قابل شناسايي و اقتصادي ترين طرق بهبود کيفيت تعيين شدني هستند. براي جامعه آماري مورد مطالعه دسترسي بيشتر به کتب و منابع درسي، سرمايه گذاري روي آموزش حين خدمت دانشگران و کاهش اندازه کلاس (تعداد دانشجويان) از نظر هزينه- اثربخشي، موثرترين عوامل براي ارتقاي کيفيت آموزش به شمار مي روند؛ يعني اختصاص يک واحد پولي براي هر يک از عوامل مذکور کيفيت آموزش را به ترتيب تا 0.215، 0.1 و 0.01 بهبود مي بخشد. چنين يافته هايي، که در سياستگذاري براي ارتقاي کيفيت آموزش عالي اهميت حياتي دارند، در رويکرد مرسوم به دست نمي آيند، بلکه تنها با اجراي تحليل و ارزيابي تطبيقي- کارآمدي دست يافتني هستند.
«... ارزشيابي آموزشي آيينه اي فراهم مي آورد تا تصميم گيران و دست اندرکاران فعاليتهاي آموزشي تصويري از چگونگي فعاليتها به دست آورند و با استفاده از اين تصوير از نظامهاي آموزشي مراقبت بيشتري به عمل آورند تا در راستاي پاسخگويي به نيازهاي فرد و جامعه کيفيت نظامهاي آموزشي ارتقا يابد».

 نسخه قابل چاپ