بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف اصلي مطالعه حاضر تحليل و ارزشيابي آثار «مساله خود - انتخابي و برنامه عمل» ناشي از تصميم گيري افراد براي تحصيل در دانشگاه بر بازده آموزش عالي است. براي اين منظور، از مباني نظري - تحليلي مساله خود - انتخابي - يعني رگرسيون شرطي - و داده هاي مستخرج از آمارگيري مركز آمار از ويژگيهاي اقتصادي و اجتماعي خانوار سال 1380 استان تهران استفاده شده است؛ ابتدا آثار مساله خود - انتخابي بر برآوردهاي بازده آموزش عالي شاغلان استان تهران تحليل و ارزيابي شده و سپس، نتايج به دست آمده با نتايج مربوط به دو نمونه آماري از جامعه آمريكا مورد مقايسه و انطباق قرار گرفته است. نتايج به دست آمده نشان مي دهند كه: 1. آموزش براي شاغلان استان تهران سرمايه گذاري پر بازدهي است؛ 2. بازده آموزش عالي به طور چشمگيري بيشتر از بازده آموزشهاي ديگر است؛ 3. لحاظ كردن مساله خود - انتخابي در تحليل ها آثار تجربي برنامه آموزش عالي را متاثر مي سازد و آن را به طور چشمگيري افزايش مي دهد؛ 4. نتايج نمونه به دست آمده از استان تهران كاملا منطبق با يافته هاي حاصل از نمونه هاي استفاده شده در جامعه آمريكاست. بدين ترتيب، الگوواره يافته هاي همه نمونه ها مشابه و مطابق با تحليل هاي نظري است؛ يعني برآوردهاي تجربي بازده آموزش عالي كه مساله خود- انتخابي را ناديده گرفته، تورش دار و ناسازگارند و لذا، سياستگذاري بر پايه آنها مي تواند گمراه كننده باشد و نيز آثار نامطلوب جدي بر تخصيص منابع در يك جامعه به جا بگذارد.