بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

يکي از مهم ترين رسالتهاي دانشگاهها در عصر کنوني دانش آفريني و توليد دانش است. ضرورت دانش آفريني در دانشگاهها از دو بعد بيروني (پاسخ به نيازهاي جامعه) و دروني (بهبود کيفيت آموزش، ارتقاي جايگاه دانشگاه، افزايش درآمد و ...) قابل ارزيابي است. بر اساس مدل مفهومي اين تحقيق براي رشد و توسعه دانش آفريني در دانشگاهها، عوامل موثر بر فرآيند دانش آفريني تعيين و نقاط قوت و ضعف آنها شناسايي شدند. اين عوامل را ميتوان به عوامل راهبردي دانش آفريني تعبير کرد. در اين تحقيق 12 عامل راهبردي دانش آفريني تعيين و از طريق پرسشنامه، نقاط قوت و ضعف آنها از ديدگاه اعضاي هيات علمي دانشگاههاي انتخاب شده شناسايي شد. داده هاي پرسشنامه با استفاده از روش اندازه گيري مکرر و آزمون t تحليل شد که در نتيجه، بيشترين نقاط ضعف به ترتيب در عوامل ارتباط با دولت و جامعه، ارتباطات علمي در سطح ملي و بين المللي، تجهيزات، امکانات و فضاي کالبدي، ساختار سازماني، مراکز پژوهشي و تحقيقاتي، نظام ارزشيابي و پاداش دهي، همايشها، نشستها و نمايشگاههاي علمي، نظام جذب نيروي انساني و دوره هاي تحصيلات تکميلي و بيشترين نقاط قوت به ترتيب در منابع فرهنگ سازماني، نظام آموزش و توانمند سازي و شبکه دانش شناسايي شد. همچنين، بر اساس نتايج به دست آمده پيشنهادهايي براي تقويت عوامل راهبردي دانش آفريني در دانشگاهها ارايه شده است.

 نسخه قابل چاپ