بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

مقاله حاضر بر اساس بخشي از اطلاعات ماخوذ از پيمايش بررسي جامعه شناختي نقش اعتماد بر ميزان تمايل بازگشت دانشجويان ايراني مشغول به تحصيل در خارج از کشور که در کشور آلمان انجام گرفته، تنظيم شده است. جامعه آماري را 9210 نفر از دانشجويان ايراني مشغول به تحصيل در 32 شهر آلمان تشکيل مي دهد. بر اساس قواعد تعيين حجم نمونه 384 نفر از دانشجويان به طريق نمونه گيري خوشه اي مطبق با دقت احتمالي مطلوب (d=0.05)%5 و ضريب اطمينان 95 درصد انتخاب شده اند. نتايج به دست آمده از آزمون فرضيات تحقيق و نيکويي برازش مدل تحليلي نشان مي دهد که: طول مدت اقامت در خارج از کشور رابطه معنا دار، ولي منفي با اعتماد اجتماعي دارد. با بهبود وضعيت تحصيلي، ميزان اعتماد اجتماعي افزايش مي يابد. با افزايش تعدد سفر به ايران، اعتماد اجتماعي نيز به طور فزاينده بالا مي رود. ميزان اعتماد اجتماعي بر حسب ميزان نارضايتي دانشجويان تغيير مي کند. ميزان اعتماد اجتماعي بر حسب وضعيت اجتماعي - اقتصادي (SES) پاسخگويان تغيير مي کند. با وجود رابطه معنا دار بين اعتماد اجتماعي و گروههاي سني، بين جنسيت و اعتماد اجتماعي رابطه معنا داري به دست نيامد.
با توجه به نيکويي برازش مدل تحليلي از طريق کاربرد رگرسيون چندگانه و تحليل مسير نتايج به دست آمده نشان مي دهد که بر حسب ارزش بتا (Beta) متغيرهاي طول مدت اقامت در خارج از کشور، وضعيت تحصيلي، تعدد سفر به ايران، نارضايتي و وضعيت اجتماعي - اقتصادي به عنوان تعيين کننده ترين عوامل تاثيرگذار بر اعتماد اجتماعي دانشجويان مطرح اند.

 نسخه قابل چاپ