بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف مقاله حاضر تحليل عملکرد تخصيص بودجه به دانشگاههاي دولتي ايران از دو منظر هزينه و درآمد است. براي اين منظور، ابتدا الگوي رفتاري جديدي با عنوان «مرزتصادفي بودجه» با رويکرد «تخصيص مبتني بر ستانده» ارايه شده است؛ اين الگوي رفتاري از دو منظر هزينه و درآمد، با استفاده از داده هاي 52 دانشگاه دولتي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در سالهاي 1385، 1386 و1387، تخمين زده و تحليل شده است. تخمينها و تحليلهاي «مرزتصادفي بودجه» نشان مي دهند که در هر دو الگوي درآمد و هزينه، فرضيه صفر در خصوص ضرايب کميت و کيفيت بيشتر ستانده ها رد نمي شوند؛ اين بدين معناست که در حال حاضر متغيرهاي ياد شده نقشي در تخصيص بودجه به دانشگاهها بازي نمي کنند. فرضيه صفر ناکارايي در الگوي هزينه رد مي شود، اما اين فرضيه در الگوي درآمد رد نمي شود. از يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت که اولا، رويکرد «تخصيص مبتني بر ستانده» در ايران به طور جامع اجرا نمي شود؛ ثانيا، اگر بودجه با رويکرد «تخصيص مبتني بر ستانده» به منظور جبران هزينه هاي يک دانشگاه پرداخت شود، تخصيص بودجه ناکارا خواهد بود، اما اگر بودجه به مثابه درآمد حاصل از «خريد تضميني ستانده هاي دانشگاه توسط دولت» پرداخت شود، تخصيص بودجه کارا خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ