بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

هدف از اين پژوهش شناسايي خوشه هاي انگيزشي دانشجويان در دروس عمومي، تربيتي و اختصاصي بود. مباني نظري پژوهش نظريه خود تعيين گري دسي و رايان است که در آن منابع انگيزشي به پنج دسته انگيزش دروني، نظم دهي تشخيص داده شده، نظم دهي درون فکني، نظم دهي بيروني و بي انگيزگي تقسيم شده است. پژوهش به روش پيمايشي انجام شد. آزمودنيها 159 نفر از دانشجويان دبيري دانشگاه تربيت معلم آذربايجان بودند. براي تشخيص خوشه هاي انگيزشي پرسشنامه انواع انگيزش در کلاس بر روي آزمودنيها اجرا شد. با در اختيار داشتن نمرات آزمودنيها در انواع شيوه هاي انگيزشي در کلاس در هر سه نوع درس، تفاوت در شيوه هاي انگيزشي آنها در اين دروس مقايسه شد. براي اين مقايسه از يک تحليل خوشه اي استفاده شد. نتايج نشان داد که در هر کدام از دروس عمومي، تربيتي و اختصاصي دو خوشه انگيزشي وجود دارد: اولين خوشه يک نيمرخ انگيزشي خود تعيين گر بود که در آن دانشجويان سطوح بالايي از انگيزش دروني و نظم دهي تشخيص داده شده و سطوح پاييني از بي انگيزگي و انگيزش بيروني داشتند. دومين نيمرخ انگيزشي که از تحليل خوشه اي به دست آمد شامل دانشجوياني با مقادير بالاي بي انگيزگي و نظم دهي بيروني، مقدار متوسط در نظم دهي تشخيص داده شده و مقادير پايين در انگيزش دروني و نظم دهي درون فکني بود. بررسي خوشه هاي انگيزشي دانشجويان در دروس عمومي، تربيتي و اختصاصي نشان داد که نسبت دانشجويان خوشه يک در دروس اختصاصي بيشتر از دروس عمومي و تربيتي بود. در دروس عمومي نسبت دانشجويان هر دو خوشه يکسان بود.

 نسخه قابل چاپ