بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

قصد کارآفريني يکي از مهم ترين عوامل موثر در راه اندازي يک کسب و کار جديد و کارآفرينانه است. از طرف ديگر، محيط هاي مساعد کارآفريني افراد را به سرمايه گذاري در کسب و کارهاي جديد تشويق و به طور بالقوه قصد کارآفريني افراد را براي سرمايه گذاري در فعاليتهاي مخاطره آميز تقويت مي كند.
در اين پژوهش ارتباط بين پنج عامل کليدي محيط هاي کارآفرينانه و قصد کارآفريني در دانشگاه تهران بررسي شده است. پنج عامل محيطي کارآفريني به ترتيب شامل سياستها و رويه هاي دولتي، شرايط اجتماعي - اقتصادي، مهارتهاي کارآفريني و کسب و کار، مساعدت مالي و مساعدت غير مالي هستند. از روش تحقيق توصيفي - پيمايشي براي مطالعه متغيرها استفاده شده است. در اين پژوهش، به منظور اندازه گيري قصد کارآفريني و ديگر متغيرهاي کنترل از پرسشنامه قصد کارآفريني (EIQ) و از تحليلهاي متقارن نيز براي تعيين معناداري ارتباط بين عوامل محيطي و قصد کارآفريني استفاده شده است. در اين پژوهش بين تمامي عوامل محيطي کارآفريني و قصد کارآفريني روابط معناداري وجود داشت. همچنين اهميت مقايسه اي عوامل محيطي، به همراه تحليل هاي متقارن فرعي بر اساس ويژگي هاي افراد نمونه محاسبه گرديده است.

 نسخه قابل چاپ