بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها

رسيدن به توسعه اي برابر و پايدار در جامعه بدون در نظر داشتن زنان روستايي كشور، امري دست نيافتني خواهد بود. به زعم اكثر پژوهشگران توسعه، شناخت جايگاه زنان در روستاها از الزامات رسيدن به توسعه روستايي مطلوب در جوامع به شمار مي آيد. پژوهش حاضر نيز با توجه به اين موضوع به بررسي سطح پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي زنان در روستاهاي شهرستان همدان مي پردازد. در اين نوشتار، با استفاده از توابع كيفي لوجيت، عوامل موثر بر بهبود جايگاه مورد نظر، شناسايي شد و ميزان دقيق آثار هر يك از متغيرهاي مورد بررسي بر بهبود پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي زنان روستايي تعيين گرديد. براي اين منظور تعداد 256 نفر از زنان شهرستان همدان، به روش كوكران در سال 1388 انتخاب گرديدند. روش نمونه گيري به صورت انتساب متناسب طبقه اي و در مرحله بعد به صورت تصادفي بوده است. نتايج نشان مي دهد كه 36.3 درصد زنان در پايگاه پايين، 55.9 درصد در پايگاه متوسط و 7.8 درصد در سطح بالايي از پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي قرار دارند. همچنين با توجه به برآورد مدل لوجيت مشخص شد كه متغيرهاي تحصيلات همسر، اعتماد به نفس، ميزان پس انداز، مهارت هاي اقتصادي زنان، خوداثربخشي، نگرش جنسيتي، مشاركت اقتصادي و تحرك اجتماعي، اثر مثبت و معني داري در سطوح مختلف بر احتمال بهبود پايگاه اقتصادي - اجتماعي زنان روستايي داشته اند. برآورد آماره كشش، نشان داد كه بيشترين اثر مثبت مربوط به متغير مشاركت اقتصادي بوده است، به طوري كه افزايش يك درصدي در ميزان اين شاخص، منجر به افزايش 0.488 درصدي در احتمال بهبود جايگاه اقتصادي - اجتماعي زنان خواهد شد. همچنين با توجه به آماره اثر نهايي، با افزايش يك واحدي در ميزان اين شاخص، احتمال بهبود جايگاه اقتصادي ـ اجتماعي زنان، 0.096 واحد افزايش خواهد يافت. متغير خشونت خانگي رابطه منفي و معني داري در سطح 10 درصد با احتمال بهبود پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي زنان داشته است. با توجه به نتايج اين پژوهش، تقويت شاخص هايي كه اثر مثبت بر پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي زنان داشته اند، به ويژه در مورد شاخص مشاركت اقتصادي و همچنين كاهش خشونت خانگي به منظور بهبود پايگاه مورد نظر، ضروري خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ