پاسخ به:بانک مقالات گوناگون از کلیه رشته ها
شنبه 2 اردیبهشت 1391 2:08 PM
| 1 : پژوهش هاي روستايي بهار 1389; 1(1):1-31. |
| سنجش و اولويت بندي پايداري اجتماعي در مناطق روستايي، با استفاده از تكنيك رتبه بندي بر اساس تشابه به حل ايده آل فازي (مطالعه موردي: دهستان حومه بخش مركزي شهرستان خدابنده) |
| پورطاهري مهدي*,سجاسي قيداري حمداله,صادقلو طاهره |
| * دانشگاه تربيت مدرس |
|
پايداري مفهومي است كه توجه اساسي آن بر حفظ سرمايه ها (انساني، طبيعي، اجتماعي و اقتصادي) در جهت عدالت بين نسلي است. توسعه پايدار در صورتي تحقق مي يابد كه همپوشي بين لايه هاي اكولوژيكي، اقتصادي و اجتماعي ايجاد گردد. اين بدان معني است كه هر يك از سيستم ها و زيرسيستم هاي اكولوژيكي، اقتصادي و اجتماعي به حد مطلوبي از پايداري دست يابند تا بتوان در مورد پايداري به قضاوت پرداخت. جامعه روستايي ما تحت تاثير روندها و سياست هاي دهه هاي اخير دچار تحولات گسترده اي شده است، اما شواهد به گونه اي است كه نشان از حركت روستاها به سمت ناپايداري ـ و به ويژه ناپايداري اجتماعي ـ دارد. فقدان الگوي نظام مند در تبيين وضع موجود جوامع روستايي كشور و نيز عدم طراحي مطلوب شاخص هاي پايداري اجتماعي و به ويژه شاخص هاي ذهني در برابر شاخص هاي عيني، در اين آشفتگي نقش عمده اي داشته اند. بررسي نظري نوشتارهاي توسعه پايدار و پايداري اجتماعي، طراحي و سنجش شاخص هاي ذهني پايداري اجتماعي با استفاده از مدل تاپسيس فازي در سطح 21 روستا و 306 خانوار نمونه در دهستان حومه مركزي شهرستان خدابنده، نشان داده است كه شاخص هاي ذهني و نيز مدل به كار گرفته شده، به خوبي توانسته اند واقعيات جامعه روستاهاي نمونه را تبين كنند، به گونه اي كه در نهايت پس از اجراي مدل بر اساس شاخص هاي ذهني پايداري اجتماعي، روستاي آقچه قيا بالاترين و روستاي ورجوشان پايين ترين ميزان پايداري اجتماعي در بين روستاهاي نمونه را ارايه كرده اند. |
| كليد واژه: توسعه پايدار روستايي، پايداري اجتماعي، تاپسيس فازي، شهرستان خدابنده |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
